ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล
Main Article Content
บทคัดย่อ
ในยุคปัจจุบัน ผู้บริหารสถานศึกษาจำเป็นต้องมีรูปแบบความเป็นผู้นำที่ทันสมัย เพื่อนำพาองค์กรไปสู่ความเจริญก้าวหน้า ดังเช่นผู้นำองค์กรที่ประสบความสำเร็จหลายแห่ง ที่ล้วนมีวิสัยทัศน์กว้างไกล และสามารถนำวิสัยทัศน์มาปฏิบัติได้อย่างเป็นรูปธรรม ผู้บริหารสถานศึกษาจึงต้องปรับเปลี่ยนวิธีคิด และการบริหารจัดการให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลง โดยมีความพยายามในการวางแผนที่ครอบคลุมภารกิจ และขอบข่ายทั้งหมดของสถานศึกษา การบริหารงานสมัยใหม่จึงต้องนำกระบวนการบริหารงานยุคใหม่มาประยุกต์ใช้ เช่น การจัดโครงสร้างสถานศึกษา วัฒนธรรมองค์กร เทคโนโลยีสารสนเทศ การบริหารทรัพยากรบุคคล ตลอดจนการควบคุม และประเมินผลกลยุทธ์ ยุคดิจิทัลทำให้โลกเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ภาวะผู้นำจึงเป็นสิ่งสำคัญยิ่งในการบริหาร และขับเคลื่อนองค์กรสู่ความสำเร็จ เทคโนโลยีดิจิทัลเข้ามามีบทบาทมากขึ้น ผู้นำจึงต้องปรับตัว และปรับเปลี่ยนรูปแบบการบริหารในหลายมิติ บทความนี้ต้องการนำเสนอลักษณะการบริหารในยุคดิจิทัล โดยมุ่งเน้น 2 ลักษณะสำคัญ คือ 1) การวางแผนเพื่อกำหนดสิ่งที่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลง 2) ผู้นำต้องมีความรู้ความเข้าใจ และใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีดิจิทัล เพื่อให้การดำเนินงานภายในองค์กรมีประสิทธิภาพ และประสิทธิผลเพิ่มขึ้น
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright - วิทยาลัยสงฆ์ร้อยเอ็ด มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เลขที่ 252 หมู่ที่ 4 ตำบลนิเวศน์ อำเภอธวัชบุรี จังหวัดร้อยเอ็ด 45170 โทร 082 229 2269 http://www.roiet.mcu.ac.th. Email : roietjournal@gmail.com
เอกสารอ้างอิง
จิรพล สังข์โพธิ์ และคณะ. (2560). ภาวะผู้นำในการบริหารยุคดิจิทัล: องค์การไอทีและองค์การที่เกี่ยวข้องกับ ไอทีในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. กรุงเทพฯ:วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ต้องลักษณ์ บุญธรรม. (2559). การเป็นผู้นำยุคเศรษฐกิจดิจิทัลกับการพัฒนาที่ยั่งยืนขององค์กรทางการศึกษา. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ธรรมนิติ. (2562). ผู้นำในยุคดิจิทัล Economy. (ออนไลน์) สืบค้นจาก https://www.dharmniti.co.th/%E0%B8%9C%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B8.
ธีระเกียรติ เจริญเศรษฐศิลป์. (2559). การศึกษาไทย 4.0 ในบริบทการจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. (ออนไลน์) สืบค้นจาก https://bit.ly/2B9uND2
บุญทัน ดอกไธสง. (2537). การจัดองค์การ. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราช วิทยาลัย.
พัชรา วาณิชวศิน. (2560). การพัฒนาภาวะผู้นำ: จากทฤษฎีสู่แนวปฏิบัติที่ดีและกรณีศึกษา.กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ปัญญาชน.
สุทธิชัย รีทาศรี. (2553). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการกจิกรรมลูกเสือกลุ่มลูกเสือโรงเรียนเขา
ย้อยวิทยา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏ เพชรบุรี.
อุดรรักษ์ คำลุน. (2554). การบริหารงานแบบมีส่วนร่วมเพื่อการวิจัยในชั้นเรียนที่ส่งผลต่อคุณภาพการศึกษา ด้านผู้เรียนในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประจวบคีรีขันธ์ เขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา.มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
เอกชัย กี่สุขพันธ์. (2559). การบริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล. (ออนไลน์) สืบค้นจาก https://1th.me/GdDIz
Subbrain. (2019). Important of Digital Era. Retrieved [20 August 2 0 2 2] from https://www.sub-brain.com/marketing/important-people-in-digital-era/
Weiss & Legand. (2011). Innovative intelligence. Ontario: John Wiley & Sons.