Time and Temporality: มิติเวลาของการศึกษาปรากฏการณ์การย้ายถิ่นระหว่างประเทศ

Abstract

งานศึกษาเกี่ยวกับการอพยพย้ายถิ่นในบริบทของไทย มักจะเกี่ยวข้องกับผลกระทบในด้านต่างๆ ที่การเคลื่อนย้ายแรงงานข้ามพรมแดนรัฐชาติ มีต่อเศรษฐกิจและสังคมของประเทศเจ้าบ้าน ไม่ว่าจะเป็นด้านบวกหรือลบ นอกจากนี้ ยังมีประเด็นปัญหาการเข้าถึงสิทธิและสวัสดิการด้านต่างๆ ของผู้อพยพ รวมทั้งการปรับตัวทางสังคมและวัฒนธรรม ประเด็นต่าง ๆ ที่สำคัญเหล่านี้ยังคงให้น้ำหนักสำคัญที่การจัดการความสัมพันธ์บนพื้นที่ใดพื้นที่หนึ่ง ซึ่งมักจะเป็นหน่วยของรัฐชาติ หรือลักษณะข้ามชาติ  อย่างไรก็ดี ปรากฏการณ์การอพยพย้ายถิ่นยังประกอบไปด้วยมิติเวลาด้วยเช่นกัน หากแต่ยังไม่ได้รับการศึกษาอย่างกว้างมากนักในวงวิชาการไทย ผู้เขียนจึงเห็นว่าการสำรวจวรรณกรรมเบื้องต้นในประเด็นดังกล่าว พร้อมกับนำเสนอบทวิเคราะห์เบื้องต้นเกี่ยวกับกรณีศึกษาที่เกิดขึ้นในประเทศไทยจะเป็นประโยชน์ต่อวงวิชาการไทยและภูมิภาค เพราะนับตั้งแต่หลายทศวรรษที่ผ่านมา ประเทศไทยก็เป็นหน่วยพื้นที่ที่สำคัญหน่วยหนึ่งในเครือข่ายของการอพยพโยกย้ายในภูมิภาคเอเชีย ทั้งในแง่ของการเคลื่อนย้ายแรงงาน และการพลัดถิ่นจากภัยสงครามและความรุนแรงภายในประเทศเพื่อนบ้าน การทำความเข้าใจมิติด้านเวลาของการอพยพย้ายถิ่นอาจจะนำไปสู่ความเข้าใจใหม่ ๆ เกี่ยวกับสังคมไทยในยุคที่การย้ายถิ่นฐานเริ่มกลายเป็นความปกติใหม่