The Creative Leadership and Learning Organization
Main Article Content
Abstract
This quantitative research article aims to 1) Study of the creative leadership, 2) explore the learning organization, and 3) examine the relationship between creative leadership and learning organization. Employing stratified random sampling, the research sample consisted of 313 teachers in the Phetchabun Primary Educational Service Area Office 3, in the academic year 2024. The instrument was a five-scale questionnaire with a reliability of .93 the researcher conducted statistics consisting of frequency, percentage, mean, standard deviation, and Pearson's product moment correlation coefficient.
The results showed that 1) overall creative leadership was at a high level. 2) The learning organization demonstrated excellent level overall. 3) The association between the learning organization and the creative leadership showed a strong positive correlation, significant at the.01 level.
Downloads
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ธีระ รุญเจริญ. (2554). กลยุทธ์การพัฒนาความเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.
นฤมล จิตรเอื้อ. (2560). บทบาทภาวะผู้นำในการพัฒนาองค์การต่อองค์การแห่งการเรียนรู้. วารสารมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ, 10(2): 1738-1754.
นุพาภรณ์ โสภารัตน์. (2566). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษากับการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา กลุ่มกรุงเทพเหนือ สังกัดกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
เบญจมาศ สัตตะโส และพนายุทธ เชยบาล. (2566). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคาย. วารสารวิชาการปัญญาปณิธาน, 8(1): 43-56.
รมย์รวินท์ ประสงใด และสรรฤดี ดีปู่. (2567). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษากับองค์การแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 1. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 16(1): 302-318.
รุ้งนภา จันทร์ลี. (2562). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 2. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2560). โรงเรียน: การบริหารสู่ความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: ทิพย์วิสุทธิ.
สุนิสา มุ้ยจีน. (2563). การศึกษาการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานให้เป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
สุภาภรณ์ ศรีอำนาจ และอดุลย์ พิมพ์ทอง. (2567). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 1. วารสารพุทธปรัชญาวิวัฒน์, 8(1): 124-134.
เสาวนีย์ เกียรติพรศักดา. (2566). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพะเยา เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยพะเยา.
Gregory G. Dess, Gerry McNamara, Alan B. Eisner and Seung-Hyun (SEAN) Lee. (2019). Strategic Management. 9th ed. New York: Mc Graw Hill Education.
Hoy, W.K. & Miskel, C.G. (2001). Educational Administration: Theory, Research and Practice. 6th ed. New York: McGraw-Hill.
Senge, P.M. (2006). The Fifth Discipline: The Art and Practice of the Learning Organization. USA: Doubleday.