สัญญะและอัตลักษณ์ของฌอง โบดริยาร์ด

ผู้แต่ง

  • ศรุตานนท์ ชอบประดิษฐ์ หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสังคม ศาสนาและวัฒนธรรม คณะสังคมศาสตร์และศึกษาศาสตร์ วิทยาลัยทองสุข
  • จิรัชญาภา พิจักขณารินทร์ ภาควิชาวิจัยและพัฒนาการศึกษาคณิตศาสตร์คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

คำสำคัญ:

สัญญะ, อัตลักษณ์, ฌอง โบดริยาร์ด, มุมมอง

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสัญญะและอัตลักษณ์ในมุมมองของฌอง โบดริยาร์ด พบว่า สัญญะก็เปรียบเสมือนวัตถุนิยม ซึ่งเกิดขึ้นแล้วในทุกยุคทุกสมัยและทุกสังคม เพราะเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ง่าย จับต้องสัมผัสได้ ไม่สลับซับซ้อน ซึ่งความจริงเปรียบเสมือนภาระของมนุษย์หลังนวยุค นัยยะแห่งอนิจจตาไม่ได้กินความเพียงแค่ สิ่งที่มีชีวิตเท่านั้น หากรวมถึงสรรพสิ่งบนบรรณพิภพ ต่างล้วนต้องตกอยู่ภายใต้กฎแห่งสามัญนี้ กลไกสำคัญในการผลิตซ้ำ ภาพสะท้อนของสัญญะ และรหัสที่กลายมาเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของสภาวะล้ำจริง (Hyper-reality) ที่อยู่ในชีวิตประจำวันของพวกเรา ซึ่งความจริงต่างๆ ได้ถูกลบเลือนจนไม่เหลือร่องรอย กลายเป็นสภาวะที่จริงยิ่งกว่าจริง สภาวะที่ความจริงตกอยู่ภายใต้ภาวะบงการของภาพ ซึ่งฌอง โบดริยาร์ด (Jean Baudrillard) กล่าวว่าถ้าการบริโภคเชิงสัญญะ (consumption of sign) คือ กิจกรรมอย่างหนึ่งในการเอาประโยชน์จากระบบสัญญะ มีความหมายว่าอย่างไร สัญญะ (sign) เป็นตัวแทนของสิ่งอื่น แสดงค่าของสิ่งอื่น ปฏิบัติหน้าที่แทนสิ่งอื่นซึ่งขาดหายไป ด้วยเหตุนี้เอง เอกลักษณ์และความหมายของสิ่งต่างๆ จึงสามารถลื่นไหลและเปลี่ยนแปลงได้ตามวาทกรรมที่สร้างสิ่งเหล่านั้นขึ้นมา ไม่แน่นอน ไม่ตายตัว และไม่หยุดนิ่ง เรื่องของวาทกรรม และอำนาจจึงเป็นเรื่องที่ไม่สามารถแยกออกจากกันได้

Downloads

Download data is not yet available.

References

กาญจนา แก้วเทพ. (2557). ศาสตร์แห่งสื่อและวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

กีรติ บุญเจือ. (2559). อรรถปริวรรต: คู่เวรคู่กรรมปรัชญาหลังนวยุค. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเซนต์ จอห์น.

คอบลีย์, พอล. (2558). สืบสัญศาสตร์[Introducing semiotics]. อธิป จิตตฤกษ์ (ผู้แปล).กรุงเทพฯ: มิชชั่น อินเตอร์ พริ้นท์. (ต้นฉบับพิมพ์ปี 1997).

จันทนีเจริญศรี. (2545). โพสต์โมเดิร์นกับสังคมวิทยา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: วิภาษา.

เจษฎา ทองรุ่งโรจน์. (2562). พจนานุกรมปรัชญา อังกฤษ-ไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โบแดง.

สันต์ สุวัจฉราภินันท์ และคณะ. (2555). สัญวิทยา: การถอดรหัสและการประยุกต์อัตลักษณ์ไทยเพื่อเป็นแนวทางการออกแบบ. โครงการจัดประชุมวิชาการ ประจำปี 2555 Built Environment Research Associates Conference, BERAC 3, 2012.

สมบัติ พรศิริเจริญพันธ์. (2559). เฮอร์เมนูติกส์: ศาสตร์แห่งการตีความและศิลปะแห่งการเข้าใจ. นนทบุรี: โรงพิมพ์วัชรินทร์พี.พี.

Baudrillard, J. (1968). The System of Objects. London: Verso.

Baudrillard, J. (1998). The Consumer Society: Myths and Structures. London: Sage.

C. Levi-Strauss. (1976). Myth and Meaning. London: Penguin.

Deobole B. Van Dalen. (1979). Understanding Educational Research an Introduction. 4th Edition. New York. Mc Graw Hill Com.

01

Downloads

เผยแพร่แล้ว

11-12-2024

How to Cite

ชอบประดิษฐ์ ศ., & พิจักขณารินทร์ จ. . (2024). สัญญะและอัตลักษณ์ของฌอง โบดริยาร์ด. วารสารศรีสุวรรณภูมิปริทรรศน์, 2(3), 34–45. สืบค้น จาก https://so14.tci-thaijo.org/index.php/JSBR/article/view/975