ผู้นำธรรมาภิบาลตามหลักปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาหลักธรรมาภิบาลของภาวะผู้นำและเพื่อวิเคราะห์หลักธรรมาภิบาลของภาวะผู้นำตามหลักปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพแนวอรรถปริวรรต อาศัยการวิเคราะห์เอกสารและงานเขียนของนักปรัชญาหลังนวยุค และนักจริยศาสตร์ร่วมสมัย ตลอดจนการสังเคราะห์เชิงปรัชญาเกี่ยวกับภาวะผู้นำและธรรมาภิบาล ผลการวิจัยพบว่า ผู้นำธรรมาภิบาลตามแนวคิดปรัชญาหลังนวยุคสายกลางมิได้ตั้งอยู่บนกรอบคิด แบบสัมบูรณ์หรือตายตัว แต่มีลักษณะ “ยืดหยุ่นทางจริยธรรม” และสามารถฟังความแตกต่างหลากหลายได้อย่างลึกซึ้งโดยมีคุณลักษณะสำคัญ ได้แก่ (1) ความสามารถในการรับฟังด้วยความเคารพ (2) การใช้ดุลยพินิจที่ตั้งอยู่บนฐานคุณธรรมมากกว่ากฎตายตัว (3) การสร้างพื้นที่ปลอดภัยเพื่อการมีส่วนร่วม และ (4) ความสามารถในการปรับเปลี่ยนตนเองท่ามกลางความไม่แน่นอน แนวคิดดังกล่าวสะท้อน “กระบวนทรรศน์ใหม่ของการนำ” ที่เน้นการเปลี่ยนแปลงจากภายในควบคู่กับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างภายนอก โดยมีเป้าหมายเพื่อสร้างธรรมาภิบาลที่มีชีวิตและมีความหมายตามบริบทของผู้คน ซึ่งชี้ให้เห็นว่าการพัฒนาภาวะผู้นำในยุคปัจจุบันควรออกจากกรอบแบบกลไก และหันมาส่งเสริมภาวะผู้นำที่เปิดกว้างต่อความไม่สมบูรณ์ ความหลากหลาย และความเปราะบางของมนุษย์ ซึ่งเป็นรากฐานสำคัญของธรรมาภิบาลที่ยั่งยืน
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กีรติ บุญเจือ. (2545ก). ชุดปรัชญาและศาสนาเซนต์จอห์น เล่มต้น: เริ่มรู้จักปรัชญา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น.
กีรติ บุญเจือ. (2560ก). ชุดปรัชญาสวนสุนันทา: ปรัชญาและจริยศาสตร์เบื้องต้น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
กีรติ บุญเจือ. (2560ข). ชุดปรัชญาสวนสุนันทา: ปรัชญาและจริยศาสตร์โบราณ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ชิสา กันยาวิริยะ และสิรินทร์ กันยาวิริยะ. (2567). ศึกษาเชิงวิเคราะห์คุณค่าทางจริยศาสตร์ของปรัชญาหลังนวยุคนิยมสายกลาง. วารสารสถาบันพอดี, 1(1): 11–20.
ดวงตา ราชอาษา. (2558). แนวทางการขับเคลื่อนการบริหารตามหลักธรรมาภิบาลในยุคทุนนิยม. วารสารแพรวากาฬสินธุ์, 2(3): 130–149.
พจนา มาโนช. (2567). ภาวะผู้นำตามหลักปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง. วารสารสถาบันพอดี, 1(2): 1–8.
พีรพล ไทยทอง. (2560). การบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดีตามหลักธรรมาภิบาล. วารสารบริหารภาครัฐ, 4(2): 109–121.
Bass, B.M., & Steidlmeier, P. (1999). Ethics, character, and authentic transformational leadership. Leadership Quarterly, 10(2): 181–217.
Cheung, A.B.L., & Scott, I. (2001). Governance and public sector reform in Asia: Paradigm shifts or business as usual?. London: Routledge.
Greenleaf, R.K. (1977). Servant leadership: A journey into the nature of legitimate power and greatness. Mahwah, NJ: Paulist Press.
Lussier, R.N., & Achua, C.F. (2007). Leadership: Theory, application, & skill development. 3rd ed. Mason, OH: Thomson South-Western.
Robbins, S.P., & Judge, T.A. (2008). Organizational behavior. 13th ed. Upper Saddle River, NJ: Pearson Education.
