การวิเคราะห์ศักยภาพสถานที่ท่องเที่ยววัดบางโทง จังหวัดกระบี่เพื่อส่งเสริม การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1. เพื่อวิเคราะห์ศักยภาพของสถานที่ท่องเที่ยววัดบางโทง จังหวัดกระบี่ 2. เพื่อเสนอแนวทางในการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมวัดบางโทง จังหวัดกระบี่ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษามีทั้งหมด 17 คน ประกอบด้วย ผู้นำชุมชน เจ้าอาวาส ชาวบ้านพื้นที่บ้านบางโทง และนักท่องเที่ยวที่มาท่องเที่ยววัดบางโทง โดยใช้วิธีเลือกแบบเจาะจง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาและนำเสนอผลการวิจัยด้วยการบรรยายเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า ศักยภาพของสถานที่ท่องเที่ยววัดโทง มี 3 ด้าน คือ 1) ด้านที่ตั้ง/ลักษณะทางกายภาพ 2) ด้านทรัพยากรการท่องเที่ยว และ 3) ด้านสิ่งอำนวยความสะดวก โดยมีจุดแข็ง คือ การที่มีทัศนียภาพและสิ่งแวดล้อมที่สวยงาม มีพระมหาธาตุเจดีย์เฉลิมพระเกียรติ 50 พรรษามหาวชิราลงกรณ์ เป็นจุดเด่น บริเวณใกล้เคียงมีสถานที่ท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติที่เป็นสิ่งดึงดูดความสนใจแก่นักท่องเที่ยว มีห้องน้ำ ที่จอดรถ ศาลาที่พักอย่างเพียงพอ และมีตำรวจท่องเที่ยวคอยบริการแก่นักท่องเที่ยว จุดอ่อน คือ พื้นที่บางจุดภายในวัดยังไม่ได้รับการพัฒนาและมีสุนัขจรจัดซึ่งเป็นอันตรายกับนักท่องเที่ยว แต่ยังมีโอกาสในการพัฒนาเนื่องจากสถานที่ท่องเที่ยววัดบางโทงมีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องพร้อมให้การสนับสนุน และสามารถเชื่อมโยงไปยังเส้นทางแหล่งท่องเที่ยว เช่น เหมืองแร่ถ้ำทองหลาง ปัจจัยที่ยังเป็นอุปสรรค คือ ในช่วงเดือนกรกฎาคมถึงเดือนตุลาคมเข้าฤดูฝน ทำให้นักท่องเที่ยวมาเที่ยววัดบางโทงลดลง โดยมีแนวทางในการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยว ดังนี้ 1) ด้านการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยววัดบางโทง 2) ด้านผลกระทบจากการท่องเที่ยวที่มีต่อชุมชน 3) ด้านการมีส่วนร่วมของคนในชุมชน และ 4) ด้านสิ่งอำนวยความสะดวก
Downloads
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
เถกิงศักดิ์ ชัยชาญ. (2556). การพัฒนาคุณภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.รายงานการวิจัย. จังหวัดนครราชสีมา, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
ธนรัตน์ รัตนพงศ์ธระ, เสรี วงษ์มณฑา, ชุษณะ เตชคณา และณัฐพล ประดิษฐผลเลิศ. (2559). แนวทาง การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงมรดกวัฒนธรรมในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 4(2): 34-45.
ปิ่น บุตรี. (2562). “วัดมหาธาตุวชิรมงคล” งามตระการตา มิ่งมงคลคู่ จ.กระบี่ ใต้พระบารมี “ในหลวง ร.10”. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://mgronline.com/travel/detail/9620000043767?fbclid=IwAR2_wXbUfVgk2FWgApT8tLJstBo8uIv45-QwxgYUSwuHbazNbil4YB6lcgU. [1 กุมภาพันธ์ 2567].
โพสต์ ทูเดย์. (2567). นายกฯเศรษฐา ตั้งเป้าปี 2567 สร้างรายได้จากการท่องเที่ยว 3.5 ล้านล้านบาท. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.posttoday.com/politics/domestic%20/703984?%20fbclid=IwAR0tD9ZjItAvhDqUY8vcgR3PPiHwb7vareMbbDVqs7tdzi8Zhw0YCiVCXzY. [2 กุมภาพันธ์ 2567].
มธุรส ปราบไพรี และคณะ. (2551). ผลกระทบจากการจัดการท่องเที่ยวในชุมชนวัดเกาะ. รายงานการวิจัย. เพชรบุรี, มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
วงศ์ธีรา สุวรรณิน และคณะ. (2557). การศึกษาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของวัดในจังหวัดปทุมธานี. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 8(3): 63-82.
ศิรินันทน์ พงษ์นิรันดร โอชัญญา บัวธรรม และชัชชญา ยอดสุวรรณ. (2559). แนวทางในการพัฒนาศักยภาพการจัดการท่องเที่ยว อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 9(1): 234-259.
สโรธร ล้อมกำปัง. (2564). แนวทางการพัฒนาและส่งเสริมศักยภาพการท่องเที่ยวจังหวัดนครนายก. วารสารศิลปศาสตร์ มธร.ธัญบุรี, 2(1): 83-94.