บทบาทครูสังคมศึกษากับการสอนเรื่อง การละเมิดศีลข้อที่ ๒ เพื่อการอยู่ร่วมกันกับสังคมที่หลากหลาย
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทบาทของครูสังคมศึกษามีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการปลูกฝังคุณธรรม จริยธรรม และค่านิยมอันพึงประสงค์แก่ผู้เรียน เพื่อสร้างรากฐานการอยู่ร่วมกันอย่างสันติในสังคมที่มีความหลากหลาย โดยเฉพาะการสอนเกี่ยวกับการละเมิดศีลข้อที่ ๒ ซึ่งว่าด้วย “การไม่ลักทรัพย์” ถือเป็นการป้องกันพฤติกรรมที่ละเมิดสิทธิของผู้อื่น และเป็นพื้นฐานในการเคารพความเป็นเจ้าของและความยุติธรรม ครูสังคมศึกษาจึงมีบทบาททั้งในฐานะผู้ถ่ายทอดความรู้ ผู้สร้างการตระหนักรู้ และผู้เป็นแบบอย่างที่ดีในการดำรงชีวิตอย่างซื่อสัตย์สุจริตการจัดการเรียนการสอนในประเด็นดังกล่าว ควรเน้นการเชื่อมโยงหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาเข้ากับสถานการณ์จริงในสังคม เช่น ปัญหาการทุจริต การเอารัดเอาเปรียบ และการแสวงหาประโยชน์โดยมิชอบ เพื่อให้ผู้เรียนเกิดความเข้าใจและตระหนักถึงผลกระทบของการละเมิดศีลข้อที่ ๒ ทั้งต่อบุคคล ครอบครัว และสังคมโดยรวม นอกจากนี้ครูยังควรใช้วิธีการสอนเชิงบูรณาการ เช่น การอภิปรายกลุ่ม การแก้ปัญหาสถานการณ์สมมติ และการเรียนรู้จากชุมชน เพื่อเสริมสร้างทักษะทางสังคมและคุณธรรมจริยธรรมที่สามารถนำไปใช้ได้จริงดังนั้น บทบาทครูสังคมศึกษาในการสอนเรื่องการละเมิดศีลข้อที่ ๒ ไม่เพียงช่วยป้องกันพฤติกรรมที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง แต่ยังเป็นการปลูกฝังความซื่อสัตย์ ความรับผิดชอบ และการเคารพสิทธิผู้อื่น ซึ่งเป็นรากฐานสำคัญของการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขในสังคมที่มีความหลากหลาย
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright - วิทยาลัยสงฆ์ร้อยเอ็ด มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เลขที่ 252 หมู่ที่ 4 ตำบลนิเวศน์ อำเภอธวัชบุรี จังหวัดร้อยเอ็ด 45170 โทร 082 229 2269 http://www.roiet.mcu.ac.th. Email : roietjournal@gmail.com
เอกสารอ้างอิง
ดวงใจ สุวรรณี. (๒๕๙). “บทบาทครูสังคมศึกษาในการสร้างคุณธรรมให้ผู้เรียน”. วารสารครุศาสตร์, ๑๒(๒), ๕๕-๗๐.
ธวัช ปุณโณทก. (๒๕๖๑). ศีลธรรมกับสังคมพหุวัฒนธรรม. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (๒๕๔๒). พุทธธรรม. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิภาพรรณ พินลา. (๒๕๕๙). แนวทางการเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้วิชาสังคมศึกษาเพื่อการอยู่ร่วมกัน ในสังคมพหุวัฒนธรรมสำหรับครูในยุคศตวรรษ ที่ ๒๑. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 9(1), 1443-1458.
วันเฉลิม ไชยยงค์และคณะ. (๒๕๖๘). พุทธศาสนากับการสร้างคุณธรรมและจริยธรรมในระบบการศึกษา. วารสาร สหศาสตร์ การพัฒนาสังคม, ๓(๒), ๖๒๔-๖๓๗.
สิริอัญญา. (๒๕๕๐). หลักศีลธรรมเพื่อการอยู่ร่วมกันในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพัฒนาจริยธรรม.
สุชีพ ปุญญานุภาพ. (๒๕๔๕). พระพุทธศาสนากับการพัฒนามนุษย์. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
สุมิตรชา ซาเสนและสุทธิพงษ์ สุทธิลักษมุนีกุล. (๒๕๖๗). แนวทางการส่งเสริมความเป็นพลเมืองที่ดีของคนใน สังคม. วารสาร พุทธศาสตร์ มจร. อุบลราชธานี, ๖(๓), ๒๑๓๗-๒๑๔๘.
สุวรรณี ภูมิวัฒน์. (๒๕๖๒). “การสอนสังคมศึกษาเพื่อสร้างพลเมืองประชาธิปไตย”. วารสารศึกษาศาสตร์, ๑๘(๑), ๒๑-๓๘.
เอกรัตน์ มาพะดุงและคณะ.(๒๕๖๑).เทคนิคการสอนเรื่องสิทธิมนุษยชนและความเป็นพลเมืองดี. วารสาร วนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์, ๕(๑), ๘๗-๑๐๔.
Banks, J. A. (2010). Multicultural Education: Issues and Perspectives. New York: Wiley.
McKinney, S. (2018). Character Education and Citizenship. London: Routledge.
Parekh, B. (2006). Rethinking Multiculturalism: Cultural Diversity and Political Theory. London: Palgrave Macmillan.