กลยุทธ์การจัดการโรงแรมที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน

ผู้แต่ง

  • อลิศรา ธรรมบุตร คณะบริหารธุรกิจและการบัญชี มหาวิทยาลัยขอนแก่น

คำสำคัญ:

โรงแรมที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม, การจัดการเชิงกลยุทธ์, การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มุ่งหมายในการศึกษาเรื่อง กลยุทธ์การจัดการโรงแรมที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน โดยการศึกษาเอกสาร ทฤษฎีและแนวคิดนโยบายมาตรการด้านการจัดการสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับการบริการ กลยุทธ์ในการจัดการ และแนวทางการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ซึ่งการบริการที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมที่ดีนั้นต้องครอบคลุมในทุกด้าน ทั้งการออกแบบโรงแรมที่ต้องคำนึงถึงการประหยัดพลังงาน การอนุรักษ์ทรัพยากรและการจัดการของเสียอย่างต่อเนื่อง การมีส่วนร่วมกับชุมชนและองค์กรท้องถิ่น ทั้งทางด้านสังคม ด้านวัฒนธรรม และด้านเศรษฐกิจ ซึ่งเป็นแนวทางในการแก้ปัญหาการจัดการสิ่งแวดล้อมและการพัฒนารูปแบบธุรกิจโรงแรมกับการบริการ ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม โดยสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้อย่างเหมาะสมเพื่อให้สอดคล้องกับการดำเนินงานการปฏิบัติการจริงของธุรกิจโรงแรม และแนวทางในการบริหารกลยุทธ์การจัดการโรงแรมที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ประกอบด้วย 4 กิจกรรมขั้นพื้นฐาน คือ 1) การวิเคราะห์เชิงกลยุทธ์ (Strategic Analysis) 2) การวางแผนกลยุทธ์ (Strategic Planning) 3) การนำกลยุทธ์ไปปฏิบัติ (Strategic Implementation) 4) การควบคุมและประเมินผลกลยุทธ์ (Strategic Control and Evaluation) ซึ่งทั้ง 4 กิจกรรมนี้มีความสัมพันธ์และเป็นกระบวนการต่อเนื่องกัน โดยยึดหลักการพื้นฐานการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ส่งผลให้เกิดการอนุรักษ์และใช้ทรัพยากรอย่างพอดี (Using Resource Sustainable) ลดการบริโภคและใช้ทรัพยากรที่เกินความจำเป็นและลดการก่อของเสีย (Reducing Over-Consumption and Waste) รักษาและส่งเสริมความหลากหลายของธรรมชาติ สังคมและวัฒนธรรม (Maintain Diversity) มีการประสานการพัฒนาการท่องเที่ยว (Integrating Tourism into Planning) และขยายฐานเศรษฐกิจในการพัฒนาท้องถิ่น (Supporting Local) เพื่อการบริการที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืนในอนาคตต่อไป

เอกสารอ้างอิง

กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. (2561). ธุรกิจโรงแรม รีสอร์ท และห้องชุด บทวิเคราะห์ธุรกิจ ประจำเดือน สิงหาคม 2561. สืบค้น จาก https://www.dbd.go.th/index.php.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2539). นโยบายและแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2543). องค์ประกอบของอุตสาหกรรมท่องเที่ยว. ม.ป.พ.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2542). การดำเนินการเพื่อกำหนดนโยบายการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. กรุงเทพฯ: กองวางแผนโครงการการท่องเที่ยวฯ.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2553). ความสำคัญของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ.

เกริกไกร นนทลักษณ์. (2562). ศักยภาพโรงแรมที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมในเกาะช้าง. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยพะเยา.

ณัฐภน ใจแสน. (2558). โครงการจัดตั้งรีสอร์ทเชิงอนุรักษ์ The Villa Kanchanaburi. (วิทยานิพนธ์ นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

นิตยา สุภาภรณ์. (2550). กลยุทธ์การจัดการธุรกิจโรงแรมในเกาะสมุย. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

พักตร์ผจง วัฒนสินธุ์ และพสุ เดชะรินทร์. (2542). การจัดการเชิงกลยุทธ์และนโยบายธุรกิจ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

มูลนิธิใบไม้เขียว. (2558). ข้อมูลโรงแรมภายใต้โครงการโรงแรมใบไม้เขียว 2558. สืบค้นจาก http://www.greenleafthai.org/th/green_hotel/

รภัส ศิลป์ศรีกุล. (2547). การศึกษาโครงการสร้างตลาดและกลยุทธ์การตลาดของธุรกิจโรงแรมในกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

วรางคณา ผลประเสริฐ. (2556). แนวคิดเกี่ยวกับการจัดการเชิงกลยุทธ์. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัย ธรรมาธิราช.

สมชาย ภคภาสน์วิวัฒน์. (2552). การบริหารเชิงกลยุทธ์: คัมภีร์สู่ความเป็นเลิศในการบริหารจัดการ. พิมพ์ครั้งที่ 17. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.

Horwath HTL. (2016). Tourism Megatrends: 10 Things you need to know about the Future Tourism. Retrieved from Horwath HTL: Hotel, Tourism and Leisure.

John Swarbrooke & Susan Horner. (1998). Business travel Butterworth-Heinemann, 2001 and tourism.

John Swarbrooke. (2000). Sustainable Tourism Mangement. CABI Publishing.

Kang, K. H., Stein, L., Heo, C. Y., & Lee, S. (2012). Consumers’ willingness to pay for green initiatives of the hotel industry. International Journal of Hospitality Management, 31(2), 564-572.

Kelly, J., & Williams, P. W. (2007). Modelling tourism destination energy consumption and greenhouse gas emissions: Whistler, British Columbia, Canada. Journal of Sustainable Tourism, 15(1), 67-90.

Pearce, J.A & Robinson, R.B. (2009). Strategic management: Formulation, Implementation, and Control. NJ: McGraw-Hill.

Rada, J. (1996). Designing and building eco-efficient hotels. Green Hotelier, 4(September), 10-11.

Robinot, Elisabeth, & Giannelloni, J-L. (2010). Do hotels'“green” attributes contribute to customer satisfaction? Journal of Services Marketing, 24(2), 157-169.

Shirley, E. (1992). My travels around the world. Newton Aycliffe. UK: Heinemann. sustainable tourism.

UNWTO. (2019). UNWTO Tourism data dashboard. Retrieved from http://marketintelligence.unwto.org/node%252F29659.

Wheelen, T. L. & Hunger, J. D., (2006). Strategic Management and Business Policy 10th edition. New Jersey: Pearson Prentice Hall.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-12-31

รูปแบบการอ้างอิง

ธรรมบุตร อ. (2019). กลยุทธ์การจัดการโรงแรมที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. วารสารศิลปศาสตร์และวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 6(2), 62–81. สืบค้น จาก https://so14.tci-thaijo.org/index.php/jlams/article/view/57

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย