AN APPROACH OF PLANNING AND DEVELOPMENT FOR KHAO TAO HANDICRAFT CENTER IN PRACHUAP KHIRI KHAN PROVINCE, THAILAND

Authors

  • Khewika Sukiam Faculty of Hospitality Industry, Kasetsart University
  • Suwanna Khiewphakdi Hospitality Industry and Tourism Management, Kasem Bundit University

Keywords:

Wale, Loom, Development Planning, Handicraft Center

Abstract

    The development Planning of Khao Tao Handicraft Center In Prachuap Khiri Khan Province, Thailand is a qualitative research. The research objectives were 1) To promote and publicize a product of Khao Tao community shall be significantly enhanced. 2) To support and conservation of woven cotton fabric, which is very unique. 3) To support about a community to make income. Data collected frome 13 member of Khao Tao Handicraff Center as a sample of this research. The research findings were as follows: A Khao Tao Handicraft Center is the royal Initiative project, which is founded for make an extra incomes to community. Publicize the community by social media. To inherit and conserving a processes of cotton fabric weaving with the loom, and improve style and wale to be able to well-timed in order to customer can wearing in daily life, making more money and approach of planning and development have to establish a learning center to be conserve and inheritance.

References

ทรงวุฒิ เอกวุฒิวงศา. (2558). การศึกษาและพัฒนาผลิตภัณฑ์เฟอร์นิเจอร์ไม้ไผ่จากภูมิปัญญาด้านการจักสานอำเภอแคนดง จังหวัดบุรีรัมย์. เจอร์นอลออฟอาร์ทคลองหก, 149-171.

นงนุช อิ่มเรือง. (2554). แนวทางการพัฒนาศักยภาพวิสาหกิจชุมชนกลุ่มทอผ้าไหมบ้านหวายหลึม. วารสารการบริหารท้องถิ่น, 1-15.

นุชนารถ รัตนสุวงศ์ชัย. (2554). กลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. วารสานมนุษศาสตร์, 31-50.

มติชนออนไลน์, (2561). กลุ่มสตรีทอผ้า บ้านเขาเต่า กับความสำเร็จที่เริ่มจากศูนย์. สืบค้นจาก https://www.matichon.co.th/prachachuen/news_124669

มธุรา สวนศรี. (2559). แนวทางการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวเพื่อสะท้อนอัตลักษณ์ตลาดน้ำบางน้ำผึ้งจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารกระแสวัฒนธรรม, 41-55.

วิไลลักษณ์ กิติบุตร. (2552). การพัฒนาสินค้าชุมชนไทลื้ออำเภอดอยสะเก็ด สู่มาตรฐานผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น (OTOP). วารสารวิจัยราชภัฎเชียงใหม่, 56-67.

ศุภธรณิศว์ เติมสงวนวงศ์. (5-7 กุมภาพันธ์ 2556). การพัฒนากลยุทธ์การตลาดกลุ่มทอผ้าหมู่6 บ้านดงเจริญชัย ตำบลหนองแหย่ง อำเภอสันทรายจังหวัดเชียงใหม่. เรื่องเต็มการประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 51: สาขาศึกษาศาสตร์, สาขาเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ, สาขา

มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์.

สกาวเดือน เชื้อสีดา. (2560). การพัฒนาแผนกลยุทธ์การสร้างแบรนด์สินค้าแฟชั่นผ้าทอไทลื้ออำเภอเชียงของจังหวัดเชียงราย. วารสารวิชาการศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 120-131.

สมาพร คล้ายวิเชียร. (1 มกราคม 2552). SAMAPORN KLAYVICHIEN สมาพรคล้ายวิเชียร. สืบค้นจาก http://www.samaporn.com

อภิญญา ศักดาศิโรรัตน์. (2558). แนวทางการพัฒนาธุรกิจ สินค้าที่ระลึกประเภทงานหัตถกรรมไทยในบริบทการท่องเที่ยว. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาสอีสเทอร์น, 30-36.

อันธิกา ทิพย์จำนงค์. (2557). การพัฒนาตลาดผลิตภัณฑ์ผ้าทอ อำเภอกระแสสินธุ์ จังหวัดสงขลา. วารสารศรีนครินทร์วิโรจน์วิจัยและพัฒนา (สาขามนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์), 161-173

Downloads

Published

2020-06-30

How to Cite

Sukiam, K., & Khiewphakdi, S. (2020). AN APPROACH OF PLANNING AND DEVELOPMENT FOR KHAO TAO HANDICRAFT CENTER IN PRACHUAP KHIRI KHAN PROVINCE, THAILAND. Journal of Liberal Arts and Management Science Kasetsart University, 7(1), 82–89. Retrieved from https://so14.tci-thaijo.org/index.php/jlams/article/view/76

Issue

Section

Research Article