ความต้องการจำเป็นในการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ของครูธุรกิจ ในสายอาชีวศึกษาเพื่อพัฒนาทักษะของผู้เรียนสู่การทำงานและดำรงชีวิต ในศตวรรษที่ 21
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นและเสนอแนวทางในการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ของครูธุรกิจในสายอาชีวศึกษาเพื่อพัฒนาทักษะของผู้เรียนสู่การทำงานและดำรงชีวิตในศตวรรษที่ 21ซึ่งเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างคือ ครูธุรกิจจำนวน 139 คนที่ปฏิบัติการสอนอยู่ในวิทยาลัยอาชีวศึกษาในกรุงเทพมหานครที่มีสาขาทางด้านพาณิชยกรรม โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลด้านความต้องการจำเป็น และแบบสัมภาษณ์เพื่อเก็บข้อมูลแนวทางในการพัฒนา และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าสถิติ คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าสถิติ t และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลจากการวิจัยสรุปได้ว่า กลุ่มตัวอย่างเป็นเพศหญิงจำนวน 111 คน คิดเป็นร้อยละ 79.86 และเป็นเพศชายจำนวน 28 คน ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 20.14 กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีอายุ 31 - 40 ปี มีจำนวน 60 คน คิดเป็นร้อยละ 43.17 โดยมีจำนวนประสบการณ์การสอนเรียงจากมากไปหาน้อยคือประสบการณ์ 11 – 15 ปี จำนวน 40 คน คิดเป็นร้อยละ 28.78 จบการศึกษาในระดับปริญญาตรีจำนวน 85 คน คิดเป็นร้อยละ 61.15 ในส่วนของความต้องการจำเป็นพบว่าค่าเฉลี่ยของระดับการปฏิบัติจริงในการสอน น้อยกว่าระดับการปฏิบัติที่คาดหวังในการจัดการเรียนรู้ในทุกประเด็นย่อยที่เป็นองค์ประกอบของด้านการสอนเพื่อพัฒนาทักษะของผู้เรียนสู่การทำงานและดำรงชีวิตในศตวรรษที่ 21 อย่างมีระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 แสดงให้เห็นว่ากลุ่มตัวอย่างมีความต้องการที่จะพัฒนาการสอนในทุกประเด็นย่อยให้ดีขึ้นกว่าระดับที่ปฏิบัติจริงในปัจจุบัน โดยแนวทางในการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ได้แก่ ครูจะต้องแบ่งเวลาในการสอนและการทำงานส่วนรวมให้ดี โดยที่ทางหน่วยงานจะต้องเห็นคุณค่าของการที่ครูต้องมีเวลาในการพัฒนาทักษะที่สำคัญให้กับนักเรียน นอกจากนั้นยังต้องให้ความสำคัญกับการฝึกอบรมครูเพื่อพัฒนากระบวนการจัดการเรียนการสอนที่สามารถพัฒนาทักษะที่สำคัญในศตวรรษที่ 21 นอกเหนือจากความรู้จากการสอนในหนังสือหรือตำราเรียน
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). แผนยุทธศาสตร์กระทรวงศึกษาธิการ (2563–2565). สืบค้นจาก http://www.moe.go.th/moe2019_assets/pdf/แผนยุทธศาสตร์กระทรวงศึกษาธิการ%20(พ.ศ.%202563%20-%202565)-rev.pdf
กนก พานทอง, และคณะ. (2562). การพัฒนาทักษะชีวิตด้านทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาระดับอาชีวศึกษา. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 27(3), 1–1.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2545). การวิเคราะห์สถิติ: สถิติสำหรับการบริหารและการวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จตุพร เจ้าทรัพย์. (2555). โมเดลเชิงสาเหตุและผลของทักษะชีวิตของนักเรียนอาชีวศึกษา (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
ชนัดดา เทียนฤกษ์. (2557). การพัฒนาโมเดลการวัดทักษะชีวิตและอาชีพของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายในศตวรรษที่ 21 (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
เทอดศักดิ์ นิสังกาศ, สบสันต์ อุตกฤษฏ์, & มนต์ชัย เทียนทอง. (2560). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมครูกิจกรรมโดยใช้กระบวนการค่ายกิจกรรมเพื่อเสริมทักษะชีวิตให้กับผู้เรียนอาชีวศึกษา. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 8(1), 1–20.
เบลลันกา, เจมส์, & แบรนต์, รอน. (2556). ทักษะแห่งอนาคตใหม่: การศึกษาเพื่อศตวรรษที่ 21 (วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง และอธิป จิตตฤกษ์, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: โอเพ่นเวิลด์ส. (ต้นฉบับเผยแพร่ปี 2010)
พัชรา แย้มสำราญ. (2559). กระบวนทัศน์การพัฒนาวิชาชีพครูเพื่อส่งเสริมทักษะชีวิตและอาชีพในศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร).
รุ่งระวี เมฆไลย. (2560). การศึกษาบทบาทของผู้บริหารสถานศึกษาในการเสริมสร้างทักษะของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 ตามการรับรู้ของครู (การค้นคว้าอิสระครุศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี).
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2562). รายงานแสดงจำนวนบุคลากรอาชีวศึกษาโดยจัดกลุ่มตามตำแหน่ง และสถานศึกษา. สืบค้นจาก http://personnel-report.vec.go.th//รายงานบุคลากร/รายงานแสดงจำนวนบุคลากรอาชีวศึกษา
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2550). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด สามลดา.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัจฉรา อินโต, กฤตย์ตนัย ธารารัตนสุวรรณ, & วชิรา อยู่ศุข. (2561). การศึกษาทักษะชีวิตและการทำงานในศตวรรษที่ 21 ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ. วารสารพัฒนาเทคนิคศึกษา, 30(107), 55–73.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา
