ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนในโรงเรียนปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษาในจังหวัดเชียงราย

บทคัดย่อ

            การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษาในจังหวัดเชียงราย จำนวน 21 โรงเรียน และเพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียน ตลอดจนศึกษาหาแนวทางการพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ภาษาอังกฤษของนักเรียน เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพด้านการเรียนรู้สูงสุดทั้งต่อผู้เรียนและผู้สอน งานวิจัยนี้ ได้ทำการศึกษากลุ่มประชากรทั้งหมดจำนวน 151 รูป กลุ่มตัวอย่าง นักเรียน จำนวน 105 รูป ที่กำลังศึกษาในระดับชั้นมัธยมศึกษา  ทั้ง 21 โรงเรียน ครูผู้รับผิดชอบการสอนรายวิชาภาษาอังกฤษ ระดับมัธยมศึกษา บรรพชิต 6 รูป คฤหัสถ์ 15 คน และนักเรียนที่เข้าร่วมพัฒนาฝึกทักษะจากกิจกรรมค่ายภาษาอังกฤษ 23 รูป ที่เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการวิจัย ซึ่งประกอบ ด้วย 3 รูปแบบหลัก คือ วิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) โดยใช้แบบสอบถามผู้ที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ ผู้เรียน ผู้สอนและผู้เกี่ยวข้องอื่นๆ วิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยการสัมภาษณ์ลงพื้นที่สังเกตการณ์ทั่วไปจากสภาพจริงในห้องเรียนแต่ละโรงเรียนและ วิจัยเชิงปฏิบัติการ (Action Research) โดยจัดอบรมค่ายกิจกรรมภาษาอังกฤษแก่นักเรียนระดับมัธยมศึกษาในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญ

            ผลจากการวิจัย พบว่า ปัจจัยที่ส่งผลลบต่อการเรียนรู้และพัฒนาภาษาอังกฤษของนักเรียน คือ การขาดการฝึกฝนทักษะการเรียนรู้ทั้ง 4 ด้าน คือ การฟัง การพูด การอ่านและการเขียน นอกจากนั้น จากการสัมภาษณ์นักเรียนเป็นรายบุคคล (โดยการสุ่มตัวอย่าง) พบว่า นักเรียนส่วนใหญ่ขาดพื้นฐานที่ดีในการเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่ระดับประถมศึกษา ทำให้ไม่กล้าแสดงออก อีกทั้งยังขาดแรงบันดาลใจในการเรียนภาษาอังกฤษ ซึ่งมีผลโดยตรงต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนในโรงเรียนพระปริยัติธรรม