ปฏิจจสมุปบาทกับโทมนัส อุปายาส
คำสำคัญ:
ปฏิจจสมุปบาท, โทมนัส, อุปายาสบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 3 คือ 1) เพื่อศึกษาหลักคำสอนเรื่องปฏิจจสมุปบาทในโทมนัส และ 2) เพื่อศึกษาปฏิจจสมุปบาทในอุปายาส บทความนี้เป็นการศึกษาค้นคว้าเชิงเอกสาร ผลการศึกษาพบว่า ปฏิจจสมุปบาท แสดงให้เห็นว่า ธรรมทั้งหลายอาศัยกันและกันเกิดขึ้นร่วมกันโดยต่างฝ่ายต่างเป็นปัจจัยของกันและกัน สิ่งทั้งหลายอาศัยกัน ๆ จึงเกิดมีขึ้น หรือการที่ทุกขเกิดขึ้นเพราะอาศัยปจจัยสัมพันธ์เกี่ยวเนื่องกันมา ปฏิจจสมุปบาทเป็นหลักธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงในรูปของกฎธรรมชาติ หลักความจริงที่มีอยู่โดยธรรมดา ไม่เกี่ยวกับการอุบัติของพระศาสดาทั้งหลาย ปฏิจจสมุปบาทมีความสัมพันธ์กับโทมนัส เป็นหนึ่งในทุกข์ที่ระบุไว้ใน ทุกขอริยสัจ โทมนัส คือ ความทุกข์ทางจิต ความไม่สำราญทางจิต ความเสวยอารมณ์อันไม่ดีที่เป็นทุกข์ ซึ่งเกิดแต่มโนสัมผัส และอุปายาส ความแค้น ความคับแค้น ภาวะของบุคคลผู้แค้น ภาวะของบุคคลผู้คับแค้น ของบุคคลผู้ประกอบด้วยความพิบัติอย่างใดอย่างหนึ่ง ผู้ถูกธรรมคือทุกข์อย่างใดอย่างหนึ่งกระทบแล้ว
เอกสารอ้างอิง
บรรจบ บรรณรุจิ. (2545). ปฏิจจสมุปบาท (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: พรบุญการพิมพ์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2555). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย (พิมพ์ครั้งที่ 35). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.
พระพุทธโฆสเถระ. (2546). คัมภีรวิสุทธิมรรค (สมเด็จพระพุฒาจารย์ แปล, พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: ประยูรวงศ์พริ้นติ้ง.
พุทธทาสภิกขุ. (2537). อิทัปปจจยตา (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ธรรมสภา.
ภัทราภรณ์ มูลสวัสดิ์. (2526). ความคิดแบบธรรมชาตินิยมในพุทธปรัชญา (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย). บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วัชระ งามจิตรเจริญ. (2561). พระพุทธศาสนาเถรวาท (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: บริษัทพิมพ์ดีการพิมพ์ จำกัด.
วิทย์ วิศทเวทย์. (2542). ปรัชญาทั่วไปมนุษย์โลกและความหมายของชีวิต (พิมพ์ครั้งที่ 15). กรุงเทพมหานคร: อักษรเจริญทัศน์.
ขุททกปาฐะ, เล่ม 31, หน้า 174, ข้อ 494.
ขุททกอุทาน, เล่ม 44, หน้า 59.
มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์, เล่ม 13, หน้า 337, ข้อ 407.
มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์, เล่ม 12, หน้า 406, ข้อ 441.
มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์, เล่ม 12, หน้า 346, ข้อ 254 (มหาหัตถิปโทปมสูตร).
มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์, เล่ม 12, หน้า 402–406, ข้อ 434–441.
สังยุตตนิกาย ขุททกวรรค, เล่ม 25, หน้า 1, ข้อ 1.
สังยุตตนิกาย นิทานวรรค, เล่ม 16, หน้า 20, ข้อ 35.
สังยุตตนิกาย นิทานวรรค, เล่ม 16, หน้า 46, ข้อ 46 (ธรรมกถิกสูตร).
สังยุตตนิกาย นิทานวรรค, เล่ม 16, หน้า 1, ข้อ 1–3.
สังยุตตนิกาย นิทานวรรค, เล่ม 16, หน้า 2, ข้อ 3–8.
สังยุตตนิกาย นิทานวรรค, เล่ม 16, หน้า 43–44, ข้อ 15 (กัจจานโคตตสูตร).
สังยุตตนิกาย นิทานวรรค, เล่ม 16, หน้า 50, ข้อ 18 (อเจลกัสสปสูตร).
สังยุตตนิกาย นิทานวรรค, เล่ม 16, หน้า 63, ข้อ 23–24 (ปัจจัยสูตร).
อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต, เล่ม 20, หน้า 501, ข้อ 169–170 (ติตถสูตร).
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารครุพัฒนาปริทรรศน์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร

