ไสยศาสตร์ : การพัฒนาความเชื่อในสังคมชาวพุทธ

Main Article Content

พระมหาคมคาย สิงห์ทอง

บทคัดย่อ

ไสยศาสตร์ คือ การทำให้สิ่งใด สิ่งหนึ่งให้เกิดขึ้นโดยผิดแปลกจากกฎของธรรมชาติ โดยทั่วไปการใช้วิธีทางไสยศาสตร์เพราะมนุษย์มีความเกรงกลัวในเรื่องของภัยที่เกิดขึ้นจากธรรมชาติที่เป็นสิ่งที่มนุษย์คาดเดาไม่ได้ อีกทั้งไม่สามารถจะต่อสู้หรือต้านทานภัยเหล่านั้นได้ก็เลยนึกว่าเป็นเพราะผีหรือเทวดาหรือผู้มีอำนาจอยู่เหนือตนเป็นผู้บันดาลให้เป็นไป มนุษย์จึงจะต้องหาวิธีทางในการป้องกันและขจัดปัดเป่าเหตุร้ายนั้นให้ผ่านพ้นไปเสียด้วยการพึ่งพาวิธีการทางไสยศาสตร์ ไสยศาสตร์ จึงเป็นความเชื่อเกี่ยวกับเวทมนต์ คาถา อาคม และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่เหนือธรรมชาติ โดยผ่านทางพิธีกรรมการเคารพบูชา สวดมนต์อ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ เพื่อเป็นการขอในสิ่งที่ตนปรารถนา สวนทางกับหลักคำสอนทางพระพุทธศาสนาที่สอนให้พึ่งพาตนเอง เชื่อในเรื่องผลของกรรม ทุกคนย่อมเป็นไปตามผลกรรมของผู้ทำกรรมอย่างไรย่อมได้รับผลของกรรมเหล่านั้นไม่มีใครสามารถมาช่วยรับผลของกรรมเหล่านั้นได้ 

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
1.
สิงห์ทอง พ. ไสยศาสตร์ : การพัฒนาความเชื่อในสังคมชาวพุทธ. JSOR [อินเทอร์เน็ต]. 1 พฤษภาคม 2024 [อ้างถึง 6 ธันวาคม 2025];3(1 มกราคม-เมษายน):1-6. available at: https://so14.tci-thaijo.org/index.php/jssmcure/article/view/614
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

ดิเรก พรตตะเสน. (2534). ประเพณีของจังหวัดนครศรีธรรมราช. นครศรีธรรมราช : สำนักพิมพ์ นาคร-บวรรัตน์.

เทพย์ สาริกบุตร. (2514). ไสยศาสตร์โชคลาภ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ วรพากย์พินิจ.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ ราชวิทยาลัย.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2552). พจนานุกรมราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพมหานคร : บริษัทนานามีบุ๊ค พับลิเคชั่น จำกัด.

อดิศักดิ์ ทองบุญ. (2547). ความเชื่อเรื่องทรงเจ้าเข้าผี. กรุงเทพฯ :โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Bosman, W. (1705). A New and Accurate Description of the Coast of Guinea. London: J. Knapton.