ไสยศาสตร์ : การพัฒนาความเชื่อในสังคมชาวพุทธ
Main Article Content
บทคัดย่อ
ไสยศาสตร์ คือ การทำให้สิ่งใด สิ่งหนึ่งให้เกิดขึ้นโดยผิดแปลกจากกฎของธรรมชาติ โดยทั่วไปการใช้วิธีทางไสยศาสตร์เพราะมนุษย์มีความเกรงกลัวในเรื่องของภัยที่เกิดขึ้นจากธรรมชาติที่เป็นสิ่งที่มนุษย์คาดเดาไม่ได้ อีกทั้งไม่สามารถจะต่อสู้หรือต้านทานภัยเหล่านั้นได้ก็เลยนึกว่าเป็นเพราะผีหรือเทวดาหรือผู้มีอำนาจอยู่เหนือตนเป็นผู้บันดาลให้เป็นไป มนุษย์จึงจะต้องหาวิธีทางในการป้องกันและขจัดปัดเป่าเหตุร้ายนั้นให้ผ่านพ้นไปเสียด้วยการพึ่งพาวิธีการทางไสยศาสตร์ ไสยศาสตร์ จึงเป็นความเชื่อเกี่ยวกับเวทมนต์ คาถา อาคม และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่เหนือธรรมชาติ โดยผ่านทางพิธีกรรมการเคารพบูชา สวดมนต์อ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ เพื่อเป็นการขอในสิ่งที่ตนปรารถนา สวนทางกับหลักคำสอนทางพระพุทธศาสนาที่สอนให้พึ่งพาตนเอง เชื่อในเรื่องผลของกรรม ทุกคนย่อมเป็นไปตามผลกรรมของผู้ทำกรรมอย่างไรย่อมได้รับผลของกรรมเหล่านั้นไม่มีใครสามารถมาช่วยรับผลของกรรมเหล่านั้นได้
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright - วิทยาลัยสงฆ์ร้อยเอ็ด มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เลขที่ 252 หมู่ที่ 4 ตำบลนิเวศน์ อำเภอธวัชบุรี จังหวัดร้อยเอ็ด 45170 โทร 082 229 2269 http://www.roiet.mcu.ac.th. Email : roietjournal@gmail.com
เอกสารอ้างอิง
ดิเรก พรตตะเสน. (2534). ประเพณีของจังหวัดนครศรีธรรมราช. นครศรีธรรมราช : สำนักพิมพ์ นาคร-บวรรัตน์.
เทพย์ สาริกบุตร. (2514). ไสยศาสตร์โชคลาภ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ วรพากย์พินิจ.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ ราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2552). พจนานุกรมราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพมหานคร : บริษัทนานามีบุ๊ค พับลิเคชั่น จำกัด.
อดิศักดิ์ ทองบุญ. (2547). ความเชื่อเรื่องทรงเจ้าเข้าผี. กรุงเทพฯ :โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Bosman, W. (1705). A New and Accurate Description of the Coast of Guinea. London: J. Knapton.