การมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารส่วนท้องถิ่นตำบลป่าเมี่ยง อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารส่วนท้องถิ่นตำบลป่าเมี่ยง อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่ 2) เพื่อเปรียบเทียบการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารส่วนท้องถิ่นตำบลป่าเมี่ยง อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่ 3) เพื่อนำเสนอแนวทางการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารส่วนท้องถิ่นตำบลป่าเมี่ยง อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่ โดยประยุกต์ตามหลักอปริหานิยธรรม ๗ เป็นการวิจัยผสานวิธี เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์ ประชากรกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 351 คน โดยคำนวณหาขนาดกลุ่มตัวอย่างจากสูตรของทาโร่ยามาเน่ และการวิเคราะห์แบบอุปนัย ใช้วิธีตีความสร้างข้อสรุปข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า 1) ในภาพรวมทั้ง 4 ด้าน มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมีความพึงพอใจมาก ผลรวมค่าเฉลี่ย (x̄) = 3.91 เมื่อจําแนกเป็นรายข้อพบว่า ด้านการวางแผนปฏิบัติการ และด้านการรับผลประโยชน์ ทั้ง 2 ด้านมีผลรวมค่าเฉลี่ยเท่ากัน เป็นอันดับแรก อยู่ในระดับมีความพึงพอใจมาก มีค่าเฉลี่ย (x̄) = 3.95 2) ผลการเปรียบเทียบการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารส่วนท้องถิ่นตำบลป่าเมี่ยง อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่ สมมติฐานข้อที่ 1, 2, 3, 4 และ 5 มีผลทำให้ไม่แตกต่างกัน ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 ซึ่งเป็นการปฏิเสธสมมติฐานที่ตั้งไว้ ทั้ง 5 ตัวแปร 3) การประยุกต์ใช้หลักอปริหานิยธรรม 7 พบว่า เป็นการเปิดโอกาสให้ประชาชนได้เข้ามามีส่วนร่วมโดยพร้อมเพรียงกัน เป็นการฝึกวินัยและขันติธรรมให้มีความอดทนและรับผิดชอบ เป็นสิ่งที่ผู้ปฏิบัติทุกคนควรที่จะต้องตระหนัก และให้ ความสำคัญที่ทุกองค์กร เป็นสิ่งที่บุคคลทุกคนในสังคมเปิดโอกาสให้สตรีและผู้ด้อยโอกาสทางสังคม เป็นการส่งเสริมเป็นการรักษาสิ่งที่ดีงาม และเป็นการให้การดูแลคุ้มครองผู้ทรงศีลทรงธรรมในชุมชน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright - วิทยาลัยสงฆ์ร้อยเอ็ด มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เลขที่ 252 หมู่ที่ 4 ตำบลนิเวศน์ อำเภอธวัชบุรี จังหวัดร้อยเอ็ด 45170 โทร 082 229 2269 http://www.roiet.mcu.ac.th. Email : roietjournal@gmail.com
เอกสารอ้างอิง
เกียรติขจร วัจนะสวัสดิ์, (2550). การมีส่วนร่วมของประชาชนต่อการดำเนินนโยบายของรัฐบาลด้านการบริการจัดหางาน, กรุงเทพมหานคร: กองแผนงานและสารสนเทศ กรมการจัดหางาน กระทรวงแรงงาน.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
ประยงค์ พรมมา, (2565) การบริหารงานตามหลักอปริหานิยธรรมขององค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาชาติเชื้อ วขิรญาโณ (ประเสริฐไทย) (2562). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนที่มีผลต่อการเลือกตั้ง พ.ศ. 2562 อำเภอศรีบุญเรือง จังหวัดหนองบัวลำภู. สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระวิชาญ จันฺทสาโร (มุ่งภู่กลาง). (2563). อิทธิพลของสื่อที่มีผลต่อการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในเทศบาลตำบลกุดจิก อำเภอสูงเนิน จังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระชาญชัย ติสฺสวฺโส (ศรีแพทย์), (2562). การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในเขตเทศบาลนครระยอง จังหวัดระยอง. พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระเกรียงศักดิ์ กิตฺติปฺญโญ (รักสนิท). (2563). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการกำหนดนโยบายการ พัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลประสงค์ อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วิทยานิพนธ์ปริญญา พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหายุทธพิชัย สิริชโย และ ธิติวุฒิ หมั่นมี. (2561). การบริหารงานตามหลักอปหานิยธรรม. วารสารสมาคมศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 1(2), 139-147.
วันชัย วัฒนศัพท์, ถวิลวดี บุรีกุล และเมธิศา พงษ์ศักดิ์ศรี. (2551). คู่มือการมีส่วนร่วมของประชาชน การตัดสินใจที่ดีกว่าโดยให้ชุมชนมีส่วนร่วม. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
สุวิมล ติรกานันท์. (2546). การใช้สถิติในงานวิจัยทางสังคมศาสตร์ : แนวทางสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Cohen and Uphoff, (2009). cited in Narayanasamy,N., Participatory rural Appraisal : Principles, Methods and Application. California : Sage Publications.
