A survey and analysis of Chinese Name on Shop Signs in Kosi Rode, Pak Nam Pho Subdistrict, Nakhon Sawan Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to investigate shop signs, including the origins of Chinese name of shops, label color, font color, and how individuals of Thai-Chinese descent read shop signs on Kosi Road. The study employed qualitative and survey research methods with 50 Thai-Chinese individuals from shops in Kosi Road, Paknampo Subdistrict, Nakhon Sawan Province. The method used in the research was the survey record form, descriptive statistics by enumerating the frequency and percentage of the number of shop name.The research findings indicate that the most popular type of shop sign is Sae + Auspicious Word. The most common shop sign color is red, with 20 stores, accounting for 40% of the total. The most common font color on the label is gold, with 35 stores, representing 70% of the total. The most common way to read shop signs is right to left, with 44 stores, accounting for 88% of the total.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This article is published under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License (CC BY-NC-ND 4.0), which allows others to share the article with proper attribution to the authors and prohibits commercial use or modification. For any other reuse or republication, permission from the journal and the authors is required.References
กมล มั่นภักดี. (2529). ประวัติมหาดไทยส่วนภูมิภาค จังหวัดนครสวรรค์. นครสวรรค์: ไพศาลการพิมพ์.
กรวรรณ พรหมแย้ม. (2565). การศึกษาภูมิทัศน์ทางภาษาศาสตร์ด้านภาษาจีน และกลวิธีการแปลชื่อธุรกิจร้านค้าในแหล่งท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่. มนุษยศาสตร์สาร, 23(1), 257-278.
กิตติชูพงษ์ ฉัตรจรูญสิน. (2555). ฮวงจุ้ย คุณค่าและอิทธิพลที่มีต่อวิถีชีวิตของคนในสังคมไทย. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร).
เกริกวิชญ์ กฤษฎาพงษ์. (2558). การเลือกใช้สีตามหลักภูมิปัญญาจีน. สืบค้นเมื่อ 18 ธันวาคม 2566, จาก https://www.bloggang.com
ฐิติพรรณ หลีสกุล. (2562). ชื่อป้ายร้านค้าภาษาจีนบริเวณตลาดบนและตลาดล่าง อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม. (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร).
นิธิวุฒิ ศรีบุญชัยชูสกุล. (2560). ป้ายยี่ห้อ ป้ายสำนัก จิตวิญญาณสำคัญแท้ของชาวจีน. สืบค้นเมื่อ 22 ตุลาคม 2565, จาก https://waymagazine.org/chinese_sign
เบญจอาภา พิเศษสกุลวงศ์. (2563). ความหมายที่สะท้อนความเชื่อเกี่ยวกับสิริมงคลบนแผ่นป้ายชื่อร้านค้าภาษาจีนในจังหวัดกาญจนบุรี. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 13(25), 61–72.
ปรียารัช ฉัตรมานพ. (2547). บทบาทของย่านการค้าศูนย์กลางเมืองนครสวรรค์. (วิทยานิพนธ์สถาปัตยกรรมศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
ปวีณา ภัทรสิริโรจน์และคณะ. (2566). การสำรวจและวิเคราะห์ป้ายชื่อร้านค้าภาษาจีนในจังหวัดขอนแก่น. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์, 5(1), 111-122.
พรพรรณ จันทโรนานนท์. (2556). ปากน้ำเมืองท่าโบราณ: ความเชื่อและวิถีชีวิตของชาวจีน. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ, 16(2), 30-38.
พิชัย แก้วบุตร. (2563).ความพร้อมของภาษาจีนของท่าอากาศยานนานาชาติจังหวัดสุราษฎร์ธานีกับ MICE CITY : การศึกษาตามแนวภูมิทัศน์เชิงภาษาศาสตร์. วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 17(1), 89-104.
พิศมัย สุภัทรานนท์. (2546). ฮวงจุ้ย มนุษย์และสิ่งแวดล้อมต้องกลมกลืนกัน. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
เมชฌ สอดส่องกฤษ. (2555). การสำรวจและศึกษาวิเคราะห์ชื่อร้านค้าภาษาจีนของชาวไทยเชื้อสายจีนในเขตอำเภอเมืองจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 8(2), 59-89.
ยุพิน กรัณยเดช. (2566). การสำรวจและวิเคราะห์ป้ายร้านค้าภาษาจีน กรณีศึกษา:ชุมชนจีนตลาดเก่าระนอง. วารสารสังคมศาสตร์ นิติรัฐศาสตร์, 5(1), 115-134.
วชิรธาร บึทูและคณะ. (2559). แนวทางการตั้งชื่อร้านค้าภาษาจีนของชาวไทยเชื้อ สายจีนแต้จิ๋วในเขตเทศบาลเมืองพะเยา. (การศึกษาค้นคว้าอิสระ) สาขาภาษาจีน คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา.
วราลี รุ่งบานจิต และคณะ. (2562). สำรวจและศึกษาการตั้งชื่อร้านค้าภาษาจีนของชาวไทยเชื้อสายจีนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดยะลา. (การศึกษาค้นคว้าอิสระ) มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา. คลังปัญญาแห่งชายแดนใต้.
วัชรพล ศิริสุวิไลและคณะ. (2563). การสำรวจป้ายข้อความเพื่อวิเคราะห์ความพร้อมด้านภาษาจีนในการรองรับการท่องเที่ยวผ่านเส้นทางรถไฟลาว-จีน กรณีศึกษาสถานที่ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดหนองคาย. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 23(2), 191-208.
วิยะดา จงบรรจบ. (2533). การศึกษาภาษาที่ใช้ในการตั้งชื่อธุรกิจการค้า. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).
สงกรานต์ สังสิทธยากร. (2558). หนังสือสืบสานประเพณี 100 ปีแห่งศรัทธา. กรุงเทพฯ: คอมแพคท์พริ้นท์.
สิริรัตน์ แก้วหีตนุ้ยและกฤตพร สินชัย. (2566). การแปลกับการศึกษาแนวทางการส่งเสริมภาพลักษณ์ของป้ายสาธารณะภาษาจีนในจังหวัดภูเก็ต. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสมเด็จเจ้าพระยา, 8(2), 246-263.
สุชาติ แสงทอง. (2560). นครสวรรค์ศึกษา: บันทึกเรื่องราวคนจีนปากน้ำโพ. นครสวรรค์: ริมปิงการพิมพ์.
สุภรณ์ โอเจริญ. (2541). มอญในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
สุภัทรา โยธินศิริกุล. (2561). การศึกษาชื่อร้านทองคำภาษาจีนของชาวไทยเชื้อสายจีนในกรุงเทพมหานคร. วารสารภาษาศาสนาและวัฒนธรรม, 7(2), 202-230.
สุภัทรา โยธินศิริกุล. (2563). ภาษาบนป้ายชื่อร้านค้าชาวไทยเชื้อสายจีนในเขตชุมชนเยาวราช: กรณีศึกษาชื่อร้านค้าภาษาจีนและภาษาไทย. มนุษยศาสตร์สาร, 21(1), 55-74.
อำนวยชัย ปฏิพัทธ์เผ่าพงศ์. (2546). ฮวงจุ้ย มั่นคั่ง ร่ำรวย มีสุข. กรุงเทพฯ: ดอกหญ้ากรุ๊ป.
Cenoz, Jasone and Gorter, Durk. (2006). Linguistic Landscape and Minority Languages. In Gorter, Durk (ed). Linguistic Landscape: A New Approach to Multilingualism. Clevedon: Multilingual Matters Ltd., 67-80.
Landry, R., Bourhis, R. (1997). Linguistic landscape and ethnolinguistic vitality: an empirical study, Journal of language and social Psychology, 16 (1), 23-49.
ลิ มาน และ ธีรโชติ เกิดแก้ว. (2563). วิถีชีวิตของคนไทยเชื้อสายจีนในตำบลปากน้ำโพ อำเภอเมืองนครสวรรค์ จังหวัดนครสวรรค์. (เอกสารนำเสนอ). การประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 12. Global Goals, Local Actions: Looking Back and Moving Forward 2021, (413-423). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
Zhang, Wen. (2563). วิถีชีวิตของคนไทยเชื้อสายจีนยูนนาน บ้านเทอดไทย ตำบลเทอดไทย อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ).
