The Development of Japanese Comprehension in Digital Era
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the development of Japanese comprehension in digital era of 43 social sciences students majoring in Japanese language at The Faculty of Humanities. Suan Sunandha University. There were three sub – project including 1. Problem-based learning with online media 2. Shadowing learning with social media and 3. Active learning are main in classroom online. The comparison of the average scores between before and after studying by the mean analysis using the t-test dependent method. The satisfaction level by means of the average and the standard deviation of the scores obtained from answering questionnaires was also calculated.
The fundamental knowledge of basic Japanese knowledge was measured by using the ability test (Pre-test and Post-test. The findings showed that the students in Japanese class at Suan Sunandha Rajabhat University (SSRU) had the score of basic Japanese ability post-test higher score than the pre-test with significance of .05. The result of students’ satisfaction towards teaching was at a high level. These results can imply that using of apply – learning activity in digital era can improve students' basic Japanese skills and the satisfaction of students’ towards teaching.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This article is published under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License (CC BY-NC-ND 4.0), which allows others to share the article with proper attribution to the authors and prohibits commercial use or modification. For any other reuse or republication, permission from the journal and the authors is required.References
กนกวรรณ เลาหบูรณะกิจ คะตะกิริ. (2550). การสอนไวยากรณ์ภาษาญี่ปุ่นชั้นกลางโดยให้ผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. วารสารอักษรศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 36(2), 143-175.
เธียรชัย หลิมเจริญ. (2560). การพัฒนาการอ่านภาษาญี่ปุ่นเพื่อความเข้าใจสำหรับนักศึกษาที่เรียนวิชาภาษาญี่ปุ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา โดยใช้การเรียนรู้แบบร่วมมือแบบจิกซอว์ประยุกต์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
เปรมวดี ณ นครพนม. (2564). การพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาญี่ปุ่นด้วยวิธีการสอนแบบ "Shadowing" โดยใช้สื่อโซเชียลมีเดีย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ไพลิน กลิ่นเกษร. (2564). การพัฒนาทักษะการเขียนภาษาญี่ปุ่น ตามแนวคิด "แอคทีฟเลินนิ่ง" ผ่านห้องเรียนออนไลน์. กรุงเทพ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ฤดีมาส รอดสุข. (2564). การพัฒนาทักษะการฟังและการพูดภาษาญี่ปุ่นตามแนวคิด "การจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน" โดยใช้สื่อสังคมออนไลน์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
สมบัติ คชสิทธิ์และคณะ. (2560). การจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษให้กับผู้เรียนยุค 4.0. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(2), 175-186.
สุปรียา ศิริพัฒนกุลขจร. (2555). การพัฒนารูปแบบการสอนโดยใช้ห้องเรียนเสมือนจริงแบบใช้ปัญหาเป็นหลักในระดับอุดมศึกษา, (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลยศรีนครินทรวิโรฒ).
สุมนา สุขพันธุ์. (2561). การจัดการเทคนิคการสอนด้วยนวัตกรรมห้องเรียนออนไลน์โดย Google Classroom สู่ไทยแลนด์4.0 ของนักศึกษาคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 29(2), 151-162.
Hirataka, F. & Tateoka, Y. (2012). 読解教材を作る. 3A Corporation: Tokyo 102-0083. Japan.
Kubota, K. (2007). “Soaking” model for learning: Analyzing Japanese learning/teaching process from a socio-historical perspective. Retrieved 7 December 2021. From https://eric.ed.gov/?id= ED498566
