The Core Competency of School Administrators affecting Academic Administration Executives towards ASEAN Community: Secondary Educational Service Area Office 9 (Nakhon Pathom Province)
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The research studied: 1) the core competencies of school administrators; 2) academic administration of school administrators; and 3) core competencies affecting academic administration executives towards ASEAN community operating under the Secondary Educational Service Area Office 9 of Nakhon Pathom Province. The research used stratified random sampling method and the samples comprised of 313 school administrators and teachers working in secondary schools under Nakhon Pathom Secondary Educational Service Area Office 9. Data collection used 5 rating-scales questionnaire at .97 reliability. The content accuracy was between 0.67 and 1.00 and the statistics used were percentages, means standard deviation and Multiple Regression Analysis. The findings shown: 1) The performance of school administrators under the jurisdiction of the Office of Educational Service Area 9 (Nakhon Pathom Province) was high and the average can be sorted from most to least in the following order: ‘self-development’, ‘good service’, ‘teamwork and achievement’. 2) The effectiveness of the schools under the jurisdiction of the Office of Educational Service Area 9 (Nakhon Pathom Province) was high and the average can be sorted from most to least in the following order: ‘quality assurance system development in education institution’, ‘education guidance’, ‘supervision’, ‘learning resource development’, ‘cooperation in academic development’, ‘curriculum development’, ‘learning processes development’, and ‘promotion and support of academic work for individuals, families, organizations, and other agencies’. 3) The core competencies affecting academic administration executives towards ASEAN community operating under the Secondary Educational Service Area Office 9 of Nakhon Pathom Province was analysed at a significance level of .05. The variance of organizational effectiveness was at 58.30 percent. The Variable which can predict institutions’ effectiveness were: ‘personal development’, ‘selfdevelopment’, ‘good service’, and ‘teamwork and achievement’. The equation for predicting the effectiveness of the schools can be written as follow:
(ytot) = 1.262 + 0.237 (X2) + 0.253 (X4) – 0.217 (X3)
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This article is published under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License (CC BY-NC-ND 4.0), which allows others to share the article with proper attribution to the authors and prohibits commercial use or modification. For any other reuse or republication, permission from the journal and the authors is required.References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 ที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2545. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2548). แนวทางการดำเนินงานตามพระราชบัญญัติการศึกษาภาคบังคับ. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
กิตติศักดิ ศรีพารา. (2556). ภาวะความเป็นผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาตากเขต 2. (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร).
ชาญชัย อาจินสมาจาร. (2540). การบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี.
ณภัทร ตันศรี. (2556). ปัจจัยการบริหารทีส่งผลต่อการดำเนินงานวิชาการของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตจังหวัดนครนายก. (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์).
ณัฏภัทร เนืองภา. (2556). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อความพึงพอใจในการปฏิบัติงานของข้าราชการครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ดเขต 1 (การศึกษาค้นคว้าอิสระการศึกษามหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).
ตรัยรัตน์ เนมียะวงค์. (2556). ปัจจัยการบริหารงานวิชาการทีมีความสัมพันธ์ต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 3. (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).
ทรงยศ แก้วมงคล. (2555). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์).
เทื้อน ทองแก้ว. (2549). สมรรถนะ (Competency): หลักการและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
ธวัชชัย ธรรมคงทอง. (2555). การศึกษาการบริหาร งานวิชาการของโรงเรียนประถมศึกษาในอำเภอกิ่งหางแมว สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 1. (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา).
ธีระ รุญเจริญ. (2545). การบริหารโรงเรียนยุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: บริษัทสำนักพิมพ์ ข้าวฟ่าง จำกัด.
นงค์นุช สมุทรดนตรี. (2556).ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหารกับประสิทธิผลการจัดการศึกษาของโรงเรียนในเครืออักษรกรุ๊ปจังหวัดชลบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยบูรพา).
นิตยา กาญจนารักษ์. (2553). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อกระบวนการบริหารจัดการหลักสูตรสถานศึกษาขันพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา เขต 1. (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี).
ประภัสรา เทพศาสตรา. (2553). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อการบริหารงานโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานของผู้บริหารโรงเรียนสังกัดโรงเรียนเทศบาล จังหวัดระยอง. (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฎราชนครินทร์).
ปัญญา แจ่มกังวาล. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหารกับการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชลบุรีเขต 2. (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์).
ปราณี ชมพูทอง. (2552). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลการบริหารวิชาการของสาขาวิชาระดับบัณฑิตศึกษาในมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยทักษิณ).
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2556). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ
พิชิต ฤทธิ์จรูญ. (2551). การวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้ ปฏิบัติการวิจัยในชั้นเรียน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิศิษฎ์ แสงสุพิน.(2553). สมรรถนะหลักทางการบริหารของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามหาสารคามเขต 3. รายงานการศึกษาอิสระ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยขอนแก่น).
พงษ์เทพ สุขทนารักษ์. (2556). การบริหารวิชาการโรงเรียนในสหวิทยาเขตบ้านบึง 1 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรีเขต 1. (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา).
พรนภา บุราณรมย์. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 3. (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).
วันวิสาข์ ศรีภูมิ. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหารกับประสิทธิผลงานวิชาการของโรงเรียน ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 1. (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2549). ปฏิรูปการเรียนรู้ผู้เรียนสำคัญที่สุด กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา. (2547). หลักเกณฑ์และวิธีการประเมินคุณภาพภายนอกของสถานศึกษาระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพ: ผู้แต่ง
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2548). มาตรฐานวิชาชีพทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 9. (2559). ข้อมูลสารสนเทศ ปีการศึกษา 2559. นครปฐม: ผู้แต่ง.
สุกัญญา รัศมีธรรมโชติ. (2548). แนวทางการพัฒนาศักยภาพมนุษย์ด้วย Competency. กรุงเทพฯ: ศิริวัฒนา อินเตอร์พริ้นท์จำกัด(มหาชน).
Hamlin, Alan. (1991). “Economical Constitution” Political Studies, 44(3): 605-619.
