The Potential Long-stay Tourism for Elderly Tourists: A Case Study of Nakhon Phanom Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this research is to study the potential of Nakhon Phanom province in supporting long-stay tourism for the elderly. The study utilized the qualitative research method through in-depth interviews. Providers of the information in this research were classified into 3 main groups, namely government and private agencies, and related tourism business operators in Nakhon Phanom province and a total group of 15 informants were selected purposively to participate in the research. The data analysis was based on the analysis of the obtained content.
The results of the study revealed that Nakhon Phanom province has a potential to support long-stay tourism for the elderly for the province has a wide variety of tourist attractions, calm and fresh atmosphere, and clean air with no pollution. In terms of tourism activities for the elderly, the potential for development include providing convenient facilities for the elderly, giving more alternative hospital services, and providing more transportation for commuting between various areas that are currently not sufficient and convenient for the elderly. The development approach to support long-stay tourism for the elderly is the development of facilities for elderly tourists, increasing health facilities options, improving and developing accommodations that are suitable for elderly tourists and developing service personnel to possess the necessary knowledge and skills in serving elderly tourists.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อเขียนหรือบทความใดๆ ที่ตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารวิจัยและพัฒนาอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง (Online) ฉบับนี้ เป็นความคิดเห็นเฉพาะส่วนตัวของผู้เขียนและกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และวารสารวิจัยและพันาอนุภูมิภาค ลุ่มน้ำโขง (Online) ไม่มีข้อผูกพันธ์ประการใดๆ อนึ่งกองบรรณาธิการวารสารยินดีรับพิจารณาบทความจากนักวิชาการ นักศึกษา ตลอดจนผู้อ่าน และผู้สนใจทั่วไป เพื่อนำลงตีพิมพ์ สำหรับบทความจะผ่านการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิสาขาวิชาที่เกี่ยวข้องทั้งภายในและภายนอกสถาบัน
References
ชลธิชา รุ่งสาตรา และคณะ. (2564). รูปแบบของการท่องเที่ยวแบบพำนักระยะยาวสำหรับนักท่องเที่ยวชาวเกาหลีในประเทศไทย : กรณีศึกษาจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี. 15(1). 52-65.
ฐิติพร ศรีอาภรณ์และณรงค์พันธ์ฉุนรัมย์. (2558). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวแบบพำนักระยะยาวในจังหวัดเชียงใหม่ของนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่น. วารสารบัณฑิตวิจัย, 6(1), 177-184.
นฤมล รัตนไพจิตร และคณะ. (2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของผู้สูงอายุในจังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์. 9(3), 692-704.
ปานเสก อาทรธุระสุข และคณะ. (2562). รูปแบบของการท่องเที่ยวแบบพำนักระยะยาวเพื่อรองรับผู้สูงอายุชาวญี่ปุ่นในประเทศไทย. วารสารด้านการบริหารรัฐกิจและการเมือง, 8(3), 71.
ประชาชาติธุรกิจ. (27กันยายน 2561). เปิดผลวิจัยดัน “ภาคเหนือ” สู่เมืองพำนักระยะยาว เชียงใหม่ฮอตแห่ลองสเตย์กว่า 4 หมื่นราย. สืบค้นจาก https://www.prachachat.net/local-economy/news-225999
พงศ์เสวก อเนกจำนงค์พร. (2558). พฤติกรรมการท่องเที่ยวของประชากรรุ่นเบบี้บูมในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ราณีอิสิชัยกุล. (2557). การจัดการการท่องเที่ยวเฉพาะทาง. นนทบุรี: สุโขทัยธรรมาธิราช.
ศิรินทร์ญา ณ ล าปาง. (2561). แรงจูงใจและพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวสูงอายุชาวต่างชาติที่พำนักระยะยาวในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรบัณฑิต คณะการท่องเที่ยวและการโรงแรม มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ลัดณา ศรีอัมพรเอกกุล และ ธีระวัฒน์จันทึก. (2561). การท่องเที่ยวคุณภาพเพื่อนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 4(1), 12-28.
อรชร มณีสงฆ์และพัชรา ตันติประภา. (2561). ความพึงพอใจต่อบรรยากาศการตลาดกับความตั้งใจในการมาซ้ำของผู้มาเยือนแหล่งท่องเที่ยวแบบพำนักระยะยาวในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 14(1). 12-28.
อุษณีย์ผาสุข และดวงดาว โยชิดะ (2563). ปัจัยผลักดันและดึงดูดที่มีผลต่อนักท่องเที่ยวสูงวัยชาวญี่ปุ่นในการเดินทางท่องเที่ยวประเทศไทย. Journal of Humanities and Social Sciences Thonburi University. 14(1), 114-124.
Alarcon, P., Gonzalez, E. M., & Perez, J. R. (2010). Residential tourism in the south of Spain: An approach towards consumption. Tourism & Management Studies, 6(1),36–48
Benson, M., & O’Reilly, K. (2009). Migration and the search for a better way of life: A critical exploration of lifestyle migration. Sociological Review, 57(4), 608–625.
Buhalis, D. (2000). Marketing the Competitive Destination of the Future. Tourism Management, 21(1), 97-116 Retrieved from https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0261517799000953
Chamcham, C. & Soparat, O. (2012). Long-Stay of the Japanese in Chiangmai: Analysis of Determining Factors in Pre-and Post-Period of Coming. Japanese Studies Journal, 29 (1), 16-34.
Cohen, S. A., Duncan, T., & Thulemark, M. (2015). Lifestyle mobilities: The crossroads of travel, leisure and migration. Mobilities, 10(1), 155–172
Dickman, S. (1996). Tourism: An Introductory Text, 2nd ed., Australia: Hodder Education.
Jiaying L., Huan H., Zhenxing M. (2021). Middle-aged and older adults’ preferences for long-stay tourism in rural China. Journal of Destination Marketing & Management, 19. Retrieved from https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2212571X20301748
JTB Tourism Research & Consulting Co. (2019). Long Stay. Retrieved from https://www.tourism.jp/tourism-database/glossary/longstay/)
O’Reilly, C. C. (2006). From drifter to gap year tourist: Mainstreaming backpacker travel. Annals of Tourism Research, 33(4), 998–1017.
Wong, K. M., & Musa, G. (2015). International second home retirement motives in Malaysia: Comparing Britishand Japanese retirees. Asia Pacific Journal of Tourism Research, 20(9), 1041–1062.
