การปรับระเบียบการบริหารงานบุคคลภาครัฐเพื่อรองรับการจ้างงานรูปแบบใหม่ในยุค Gig Economy
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ข้อจำกัดของระเบียบการบริหารงานบุคคลภาครัฐไทยในบริบท Gig Economy และเสนอแนวทางการปรับปรุงเพื่อรองรับการจ้างงานแบบยืดหยุ่น โดยใช้วิธีการวิเคราะห์เชิงเอกสาร ทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับทฤษฎีการบริหารงานภาครัฐสมัยใหม่ ศึกษากฎหมายและระเบียบที่เกี่ยวข้อง และเปรียบเทียบแนวปฏิบัติจากต่างประทศที่มีการพัฒนากลไกการจ้างงานแบบยืดหยุ่นหลายรูปแบบ ได้แก่ สหราชอาณาจักร ออสเตรเลีย สิงคโปร์ และเกาหลีใต้
ผลการวิเคราะห์พบว่าระเบียบปัจจุบันมีข้อจำกัดสำคัญ 5 ประการ คือ ความไม่ยืดหยุ่นของกรอบอัตรากำลัง ความซับซ้อนของกระบวนการจัดจ้าง การขาดความชัดเจนของสถานะและสิทธิประโยชน์ ค่าตอบแทนที่ไม่แข่งขันได้ และกลไกการประเมินผลที่ไม่เหมาะสม บทความเสนอกรอบแนวคิดการพัฒนาใน 4 มิติ ประกอบด้วย การแก้ไขกฎหมายเพื่อรองรับการจ้างงานรูปแบบใหม่ การพัฒนาแพลตฟอร์มดิจิทัลสำหรับบริหารจัดการบุคลากร การกำหนดมาตรฐานค่าตอบแทนและสวัสดิการ และการสร้างระบบพัฒนาทักษะ การนำเสนอในบทความนี้มีนัยสำคัญต่อการพัฒนานโยบายสาธารณะในหลายมิติ ทั้งการเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของภาครัฐผ่านการเข้าถึงผู้เชี่ยวชาญที่มีคุณภาพ การลดภาระค่าใช้จ่ายด้านบุคลากรในระยะยาว การสร้างโอกาสทางอาชีพให้กับผู้มีความสามารถที่ต้องการความยืดหยุ่นในการทำงาน และการเตรียมความพร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลงของโลกการทำงานในอนาคต ทั้งนี้ การนำไปปฏิบัติต้องคำนึงบริบททางสังคมและวัฒนธรรมองค์กร พร้อมการสื่อสารและติดตามประเมินผลอย่างต่อเนื่อง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ภาษาไทย
บวรศักดิ์ อุวรรณโณ. (2563). ความท้าทายของระบบราชการไทยในยุคดิจิทัล. วารสารรัฐประศาสน
ศาสตร์, 18(2), 45-68.
พิมพ์ใจ หล่อโลหะกุล และคณะ. (2565). การดึงดูดและรักษาบุคลากรที่มีความสามารถสูงในภาครัฐ
ไทย. วารสารพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, 12(1), 23-45.
ปรัชญา เวสารัชช์. (2562). การปฏิรูประบบบริหารงานบุคคลภาครัฐ: ทิศทางและความท้าทาย. วารสาร
รัฐประศาสนศาสตร์, 17(1), 89-112.
สมชาย ภัทรธนานันท์. (2564). ปัญหาและอุปสรรคในการจ้างผู้เชี่ยวชาญในภาครัฐไทย. วารสารบริหาร
รัฐกิจ, 15(2), 67-89.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2563). คู่มือการประเมินผลการปฏิบัติราชการ.
กรุงเทพฯ: สำนักงาน ก.พ.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2565). รายงานประจำปี 2564. กรุงเทพฯ: สำนักงาน ก.พ.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและ
สังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสาม พ.ศ. 2566-2570. กรุงเทพฯ: สำนักงาน สศช.
สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล. (2565). รายงานสถานะการพัฒนารัฐบาลดิจิทัลของประเทศไทย
ปี 2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล.
วิจารณ์ พานิช. (2564). ค่าตอบแทนข้าราชการไทย: ปัญหาและทางออก. วารสารเศรษฐศาสตร์
การเมือง, 28(2), 112-135.
Translated Thai References
Bunyopas, P., et al. (2565). Attracting and retaining high-ability personnel in the Thai public sector. Journal of Human Resource Development, 12(1), 23-45. (in Thai).
Digital Government Development Office. (2565). Thailand digital government development status report 2021. Bangkok: Digital Government Development Office. (in Thai).
Office of the Civil Service Commission. (2563). Performance appraisal manual. Bangkok: OCSC. (in Thai).
Office of the Civil Service Commission. (2565). Annual report 2021. Bangkok: OCSC. (in Thai).
Office of the National Economic and Social Development Council. (2564). The thirteenth national economic and social development plan (2023-2027). Bangkok: NESDC. (in Thai).
Panich, W. (2564). Thai civil servant compensation: Problems and solutions. Journal of Political Economy, 28(2), 112-135. (in Thai).
Pattadhananan, S. (2564). Problems and obstacles in hiring experts in the Thai public sector. Journal of Public Administration, 15(2), 67-89. (in Thai).
Uvanno, B. (2563). Challenges of the Thai bureaucracy in the digital age. Journal of Public Administration, 18(2), 45-68. (in Thai).
Wesarach, P. (2562). Public sector human resource management reform: Directions and challenges. Journal of Public Administration, 17(1), 89-112. (in Thai)
ภาษาอังกฤษ
Australian Government. (2020). External talent scheme guidelines. Canberra: Australian
Public Service Commission.
Australian Public Service Commission. (2021). APS Reform: One year on. Canberra:
Australian Government.
Brown, A., Fishenden, J., Thompson, M., & Venters, W. (2017). Appraising the impact and
role of platform models and Government as a Platform (GaaP) in UK Government public service reform: Towards a platform assessment framework (PAF). Government Information Quarterly, 34(2), 167-182.
Cabinet Office. (2020). Digital Marketplace: Supplier guide. London: Cabinet Office.
Cappelli, P., & Keller, J. R. (2013). Classifying work in the new economy. Academy of
Management Review, 38(4), 575-596.
Clarke, A., & Margetts, H. (2014). Governments and citizens getting to know each other?
Open, closed, and big data in public management reform. Policy & Internet, 6(4), 393-417.
De Stefano, V. (2016). The rise of the "just-in-time workforce": On-demand work,
crowdwork, and labor protection in the "gig-economy" (Conditions of Work and Employment Series No. 71). Geneva: International Labour Organization.
Dunleavy, P., Margetts, H., Bastow, S., & Tinkler, J. (2006). New public management is
dead—Long live digital-era governance. Journal of Public Administration Research and Theory, 16(3), 467-494.
Fair Work Commission. (2019). Workplace determinations and enterprise agreements.
Canberra: Australian Government.
Friedman, G. (2014). Workers without employers: Shadow corporations and the rise of
the gig economy. Review of Keynesian Economics, 2(2), 171-188.
Gil-Garcia, J. R., Helbig, N., & Ojo, A. (2014). Being smart: Emerging technologies and
innovation in the public sector. Government Information Quarterly, 31(S1), S1-S8.
Government Digital Service. (2019). Digital, Data and Technology Profession Capability
Framework. London: Cabinet Office.
Government Digital Service. (2020). Government as a Platform: Annual report 2019-2020.
London: Cabinet Office.
Government Digital Service. (2021). About GDS. London: Cabinet Office.
Government of the Republic of Korea. (2022). Digital platform government initiative.
Seoul: Ministry of the Interior and Safety.
Government Technology Agency of Singapore. (2020). Annual report 2019/2020.
Singapore: GovTech.
Hood, C. (1991). A public management for all seasons? Public Administration, 69(1), 3-19.
Institute for Government. (2021). Civil service interchange: Evaluation report. London:
Institute for Government.
International Labour Organization. (2021). World employment and social outlook: Trends
Geneva: ILO.
Kalleberg, A. L., & Dunn, M. (2016). Good jobs, bad jobs in the gig economy. Perspectives
on Work, 20, 10-14.
Katz, L. F., & Krueger, A. B. (2019). The rise and nature of alternative work arrangements
in the United States, 1995-2015. ILR Review, 72(2), 382-416.
Kim, S., & Lee, J. (2021). Digital transformation of public human resource management in
Korea. International Review of Administrative Sciences, 87(3), 612-629.
Luna-Reyes, L. F., & Gil-Garcia, J. R. (2014). Digital government transformation and internet
portals: The co-evolution of technology, organizations, and institutions. Government Information Quarterly, 31(4), 545-555.
Mergel, I. (2016). Agile innovation management in government: A research agenda.
Government Information Quarterly, 33(3), 516-523.
Mergel, I., Edelmann, N., & Haug, N. (2019). Defining digital transformation: Results from
expert interviews. Government Information Quarterly, 36(4), 101385.
Ministry of Personnel Management, Republic of Korea. (2020). Open recruitment system:
Annual report 2019. Seoul: Government of the Republic of Korea.
National Audit Office. (2017). Digital transformation in government. London: National
Audit Office.
National Audit Office. (2020). Managing the Civil Service Interchange. London: National
Audit Office.
National Information Society Agency. (2021). Digital government platform:
Implementation guide. Seoul: National Information Society Agency.
Organization for Economic Co-operation and Development. (2020). Public employment
and management 2020. Paris: OECD Publishing.
Osborne, D., & Gaebler, T. (1992). Reinventing government: How the entrepreneurial spirit
is transforming the public sector. Reading, MA: Addison-Wesley.
Podger, A. (2020). Reform of the Australian Public Service: Progress and challenges.
Australian Journal of Public Administration, 79(4), 467-483.
Smart Nation and Digital Government Office. (2021). Smart Nation Fellowship
Programme: Impact report. Singapore: Prime Minister's Office.
Standing, G. (2011). The precariat: The new dangerous class. London: Bloomsbury
Academic.
Stone, D. L., Deadrick, D. L., Lukaszewski, K. M., & Johnson, R. (2015). The influence of
technology on the future of human resource management. Human Resource
Management Review, 25(2), 216-231.
Sundararajan, A. (2016). The sharing economy: The end of employment and the rise of
crowd-based capitalism. Cambridge, MA: MIT Press.
Tan, C. W., & Neo, B. S. (2021). Building digital government in Singapore: The GovTech
journey. In A. Anttiroiko (Ed.), Successful e-democracy (pp. 145-168). London: Springer.
UK Civil Service. (2019). Civil Service Interchange: Programme handbook. London:
Cabinet Office.
Webster, J. (2016). Microworkers of the gig economy: Separate and precarious. New Labor
Forum, 25(3), 56-64.
