ประสิทธิภาพการจัดการเรียนการสอนของพระสอนศีลธรรมของโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสงขลา

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาประสิทธิภาพการจัดการเรียนการสอนของพระสอนศีลธรรมของโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสงขลาตามความคิดเห็นของผู้บริหารโรงเรียน 2) เปรียบเทียบประสิทธิภาพการจัดการเรียนการสอนของพระสอนศีลธรรมของโรงเรียนประถมศึกษา จำแนกตามสถานภาพของพระสอนศีลธรรม 3) รวบรวมข้อเสนอแนะประสิทธิภาพการจัดการเรียนการสอนของพระสอนศีลธรรมของโรงเรียนประถมศึกษา กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้บริหารโรงเรียนประถมศึกษา จำนวน 107 คน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบความแตกต่างของค่าที (t-test) และทดสอบค่าเอฟ (F-test) ด้วยการวิเคราะห์ความแปรปรวน (One-Way ANOVA) ผลการวิจัยพบว่า 1) ประสิทธิภาพการจัดการเรียนการสอนของพระสอนศีลธรรม โดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านหลักสูตร ส่วนด้านที่มีค่าเฉลี่ยลำดับสุดท้าย คือ ด้านสื่อการเรียนการสอน 2) สถานภาพของพระสอนศีลธรรมที่มีอายุพรรษาและระดับการศึกษามีประสิทธิภาพการจัดการเรียนการสอนโดยภาพรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) ข้อเสนอแนะการพัฒนา พบว่า พระสอนศีลธรรมควรให้ครูและนักเรียนเข้าใจโครงสร้างของหลักสูตร เพื่อจะได้เข้าใจจุดมุ่งหมายเดียวกัน โดยเน้นการสอนให้รู้แจ้งเห็นจริง พิสูจน์ได้ ปฏิบัติได้ทุกเวลาทำได้ทุกสถานที่ เน้นการใช้จริงในชีวิตประจำวันเกิดสัจธรรมในชีวิต สามารถจัดกิจกรรมการเรียนการสอนบูรณาการกับกลุ่มสาระอื่น ๆ ด้วย และควรใช้วิธีการประเมินผลที่หลากหลาย เช่น ข้อสอบ ปฏิบัติจริง ควรมีกิจกรรมในชั้นเรียน โดยวัดผลทุกหน่วยการเรียนรู้เพื่อการปรับปรุงและพัฒนา