ปัญหากฎหมายว่าด้วยความเป็นนิติบุคคลและความรับผิดของห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคล
คำสำคัญ:
จดทะเบียน, นิติบุคคล, การจำกัดความรับผิด, ห้างหุ้นส่วนจำกัดความรับผิด, นวัตกรรมสำคัญชิ้นแรกแห่งศตวรรษ, อัตลักษณ์บทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงปัญหากฎหมายว่าด้วยความเป็นนิติบุคคลและความรับผิดของห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคล จึงได้ทำการศึกษาเปรียบเทียบกับกฎหมายห้างหุ้นส่วนของทางสหราชอาณาจักร ผู้ศึกษาได้เห็นถึงปัญหาของการจดทะเบียนให้กับห้างหุ้นส่วนสามัญเปลี่ยนสถานะเป็นห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคลว่า ความเป็นนิติบุคคลสำหรับองค์กรธุรกิจประเภทห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคลนี้ ตัวห้างกับตัวผู้เป็นหุ้นส่วนก็มิได้แยกขาดออกจากกันโดยเด็ดขาด ก็เนื่องจากผู้เป็นหุ้นส่วนย่อมมีสิทธิเข้ามาบริหารจัดการได้ทุกคนและมีผลผูกพันร่วมกันและหุ้นส่วนทุกคนยังคงต้องรับผิดแบบไม่จำกัดจำนวน แสดงให้เห็นว่าห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคลนั้น มีภาระที่เพิ่มขึ้นแต่ยังมิได้รับประโยชน์จากความเป็นนิติบุคคลเกี่ยวกับการจำกัดความรับผิดได้อย่างเต็มที่ ด้วยเหตุผลตามที่ได้กล่าวแล้วข้างต้น ผู้ศึกษาเห็นควรให้มีการปรับปรุงแก้ไขในเรื่องของความเป็นนิติบุคคล และการจำกัดความรับผิดให้แก่ห้างหุ้นสามัญนิติบุคคล ซึ่งมีข้อเสนอแนะสำคัญสองประการคือ สมควรยกเลิกการจดทะเบียนให้กับห้างหุ้นส่วนสามัญ และประการที่สองคือ เห็นสมควรนำห้างหุ้นส่วนจำกัดความรับผิด (Limited Liability Partnerships) ของทางสหราช มาเป็นต้นแบบในการพัฒนากฎหมายห้างหุ้นส่วนของประเทศไทย ซึ่ง LLPs ถูกเรียกว่าเป็น “นวัตกรรมสำคัญชิ้นแรกแห่งสตวรรษ” (First Fundamental Innovation in this Respect in this Century) จุดเด่นสำคัญที่ทำให้ ห้างหุ้นส่วนจำกัดความรับผิดแตกต่างจากห้างหุ้นส่วนประเภทอื่นนั่นคือ เป็นองค์กรทางธุรกิจที่มีอัตลักษณ์ทางกฎหมายแยกต่างหาก และประการสำคัญที่สองคือการจำกัดความรับผิดซึ่งผู้เป็นสมาชิกหรือเรียกว่าหุ้นส่วนมีความรับผิดแบบจำกัด เป็นการสนับสนุนการลงทุน พร้อมกับเป็นการช่วยลดความเสี่ยงให้กับผู้ประกอบการ ก่อให้เกิดประโยชน์กับประเทศชาตินำมาเป็นแนวทางในการปรังปรุงแก้ไขกฎหมายห้างหุ้นส่วนของประเทศไทยให้มีความทันสมัยยิ่งขึ้น สามารถก้าวทันต่อโลกธุรกิจและการลงทุน เพื่อให้มีความเป็นสากลยกระดับองค์กรธุรกิจประเภทห้างหุ้นส่วนให้มีความทันสมัยกว่าในอดีตที่ผ่านมา
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงพาณิชย์, กรมพัฒนาธุรกิจการค้า, ข้อมูลการจัดทะเบียนธุรกิจ เดือนกุมภาพันธ์ 2566 (กรมพัฒนาธุรกิจการค้า กระทรวงพาณิชย์ 2566) 4.
ชัยณรงค์ เหลืองวิลัย, ‘เอกเทศสัญญา 3 บทที่ 1 ความเข้าใจเบื้องต้น’ <https://www.law.cmu.ac.th/law2011/
journal/e1483947616.doc> สืบค้นวันที่ 30 เมษายน 2566.
นเรศร์ เกษะประกร, กฎหมายเกี่ยวกับการจัดองค์กรธุรกิจการจัดการและความรับผิด (สำนักพิมพ์วิญญูชน 2561) 16.
ประพิน นุชเปี่ยม, แนวการศึกษาชุดวิชากฎหมายแพ่ง ลักษณะสัญญา ลักษณะละเมิด และลักษณะหุ้นส่วนบริษัทชั้นสูง, หน่วยที่ 12 (สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 2561) 12-5.
Companies House, ‘Set Up and Run a Limited Partnership’ (Gov.UK, 13 October 2014) <https://www.gov.uk/guidance/set-up-and-run-a-limited-partnership> accessed 20 March 2023
David Kershaw, Company Law in Context: Text and Materials (2nd ed., Oxford University Press 2009)
-38.
David Millon, ‘Theories of the Corporation’ (1990) 39, 2 Duke Law Journal 201, 201-262.; Martin Petrin, ‘Reconceptualizing the Theory of Firm-From Nature to Function’ (2013) 188 Penn State Law Review
Johan Henning. ‘Partnerships: Limited Partnerships and Limited Liability Partnerships’ (2000) 31 Amicus Curiae 28.
Legislation.gov.uk, ‘Limited Liability Partnerships Act 2000 Explanatory Notes’ <https://www.legislation.gov.uk/ukpga/2000/12/notes?view=plain> accessed 20 March 2023
Legislation.gov.uk, ‘Limited Liability Partnerships Act 2000’ <https://www.legislation.gov.uk/ukpga/
/12/contents> accessed 20 March 2023
Legislation.gov.uk, ‘Limited Partnerships Act 1907’ <http://www.legislation.gov.uk/ukpga/Edw7/7/24/data.pdf> accessed 20 March 2023
Legislation.gov.uk, ‘Partnership Act 1890’ <https://www.legislation.gov.uk/ukpga/Vict/53-54/39/contents> accessed 1 April 2023
Virginia E. Harper Ho, ‘Theories of Corporate Group: Corporate Identity Reconceived’ (2012) 42 Seton Hall Law Review 895, 895.