มาตรการทางกฎหมายในการส่งเสริมอุตสาหกรรมเครื่องหนังจากการผลักดันสัตว์เศรษฐกิจ ตัวใหม่: ศึกษาเปรียบเทียบการจัดการฟาร์มเหี้ย (VARANUS) กับฟาร์มจระเข้

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีเป้าหมายเพื่อวิเคราะห์ปัญหาและอุปสรรคที่เกิดจากมาตรการทางกฎหมายของ ประเทศไทย ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการส่งเสริมตัวเหี้ยให้เป็นสัตว์เศรษฐกิจ เนื่องจากในปัจจุบันเหี้ยยังคงถูกจัดอยู่ในกลุ่มสัตว์ป่าคุ้มครอง ทำให้การเพาะพันธุ์ การค้า/และการส่งออกจึงถูกห้ามโดยเด็ดขาดตามกฎหมาย การศึกษานี้ดำเนินการวิเคราะห์เชิงเปรียบเทียบการบริหารจัดการฟาร์มเหี้ยกับฟาร์มจระเข้ เนื่องจากจระเข้ได้รับการรับรองให้เป็นสัตว์เศรษฐกิจและสามารถเพาะพันธุ์เพื่อการค้าได้ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2562 ในทางตรงกันข้ามตัวเหี้ยยังคงเป็นสัตว์ป่าคุ้มครองที่ไม่สามารถเพาะพันธุ์เพื่อการค้าได้ ส่งผลให้เกษตรกรและผู้ประกอบการเครื่องหนังไม่สามารถใช้ประโยชน์จากทรัพยากรนี้ได้ ดังนั้นจึงเสนอแนวทางการปรับปรุงกฎหมายเพื่อผลักดันตัวเหี้ยให้กลายเป็นสัตว์เศรษฐกิจ โดยใช้กรณีศึกษาการบริหารจัดการฟาร์มจระเข้เป็นแนวทาง การผลักดันตัวเหี้ยให้เป็นสัตว์เศรษฐกิจจำเป็นต้องปรับปรุงกฎหมาย        โดยเสนอให้แก้ไขกฎกระทรวงว่าด้วยการกำหนดชนิดสัตว์ป่าคุ้มครองให้ครอบคลุมถึงตัวเหี้ยภายใต้สถานะสัตว์ป่าคุ้มครองที่สามารถเพาะพันธุ์ได้ พร้อมทั้งกำหนดมาตรฐานการจัดการฟาร์มเหี้ยให้เป็นไปตามแนวทางเดียวกับฟาร์มจระเข้ เพื่อให้เกิดการใช้ประโยชน์ทางเศรษฐกิจอย่างยั่งยืน โดยไม่กระทบต่อประชากรตัวเหี้ยในธรรมชาติ การปรับปรุงกฎหมายดังกล่าวนอกจากจะช่วยสนับสนุนอุตสาหกรรมเครื่องหนังไทยให้แข่งขันในตลาดโลกได้แล้ว ยังเป็นการสร้างโอกาสทางเศรษฐกิจใหม่สำหรับเกษตรกรและผู้ประกอบการ อีกทั้งยังส่งเสริมการอนุรักษ์พันธุ์สัตว์อย่างเป็นระบบ โดยเปลี่ยนจากการล่าตัวเหี้ยตามธรรมชาติเป็นการเพาะพันธุ์ในฟาร์มที่ได้รับการควบคุม