จิตสัมบูรณ์ตามทัศนะเฮเกล
คำสำคัญ:
จิตสัมบูรณ์, เฮเกลบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอถึงในทัศนะ‘จิตสัมบูรณ์’ (Absolute) ของเฮเกลนั้น เป็นกระบวนการของระบบทางความคิดเชิงตรรกศาสตร์ เชิงจิตนิยม ว่าด้วยความแท้จริงของจิตหรือวิญญาณ (Mind or Spirit) ที่มีกระบวนการพัฒนาแนวคิดจนสูงสุดนำไปสู่ภาวะจิตสัมบูรณ์อันแท้จริง และเกิดขึ้นเป็น‘ความรู้’ (Knowledge) โดยมีลักษณะสำคัญคือ ความรู้ที่เป็นสากล (Universe) สามารถที่จะบังเกิดเป็นจริงได้โดยไม่จำกัดกาล (Time) และสถานที่ (Space) โดยวิธีการสังเคราะห์ (Synthesis) ตีความจากปัญญา อันเป็นสิ่งที่มีอยู่ภายในอัตวิสัยของมนุษย์โดยตามธรรมชาติ
ปรัชญาของเฮเกล (Hegelian) นั้นถือได้ว่าเป็นฐานทางแนวคิดต่อนักปรัชญาในช่วงศตวรรษที่ 20 แนวคิดจิตสัมบูรณ์ของเฮเกล ให้ความสำคัญในด้านแนวคิดอย่างไร้ขอบเขตโดยไม่ถูกปิดกั้นทางปัญญาของ เพื่อให้มนุษย์สามารถที่จะพัฒนาปัญญาได้ไปสู่สิ่งสูงสุด เทียบเคียงปรัชญาในเรื่อง‘ความสุข’ ในทัศนะความดีความงามสูงสุดของอริสโตเติล โดยอาศัยทัศนะเชิงบวกภายในจิตสำนึกของมนุษย์ โดยมีฐานรูปแบบระบบอยู่บน ‘ตรรก’ ความมีเหตุผล ทำให้บังเกิดการสังเคราะห์ความรู้ใหม่ทางปัญญา (Intellectually) อย่างสูงสุดนั่นเอง อันจะส่งผล ประโยชน์ในเชิงสร้างสรรค์ ให้แก่ตัวมนุษย์เองและสังคมโลก
References
พระราชวรมุนี (ประยูร ธมฺจิตฺโต). 2544. “ปรัชญากรีก: บ่อเกิดภูมิปรัชญาตะวันตก”. พิมพ์ครั้งที่ 4. เชน นคร: บรรณาธิการ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สยาม.
จักรพรรณ วงศ์พรพวัณ. (2563). อภิปรัชญา. ขอนแก่น: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, วิทยาเขตขอนแก่น.
ธเนศ วงศ์ยานนาวา. (2541). ประวัติศาสตร์นิยม: จาก Giambattista Vico สู่ Antonio.
Gramsci. คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. รัฐศาสตร์สาร. 3 ปีที่ 20.
บุญมี แท่นแก้ว. (2541). ปรัชญา. กรุงเทพมหานคร : โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
เอนก สุวรรณบัณฑิต. (2560). ปรัชญาจิตวิทยา. กรุงเทพมหานคร : อดุลพัฒนกิจ.
Caputo, John D. (2016). “Hegel’s Critique of the Enlightenment” in “Truth:
The Search for Wisdom in the Postmodern Age”. Penguin.
Hegel, G. W. F. (1979). Hegel’s Phenomenology of Spirit, Translated by Miller, A. V. New York: Oxford University Press.
Hegel, G. W. F. (1964). The Phenomenology of Mind, Translated by Baillie, J. B. New York : Humanities Press.
Hegel, G. W. F. (2012). The Phenomenology of Mind, Translated by Kim, J. W. Colorado: Westview Press.
Hegel, G. W. F. (2001). Hegel’s Philosophy of Right, Translated by S.W Dyde. Ontario: Batoche Books Limited.
Lewis A. Coser, (1971) Masters of Sociological Thought : Ideas in Historical and Social Context. Translated by จามะรี พิทักษ์วงศ์. New York : Harcourt Brace Jovanovich.
Michael Hardt, (1993). Gilles Deleuze: an Apprenticeship in Philosophy, University of Minnesota Press, p. x.
Ryff, C. D., & Singer, B. H. (2008). Know Thyself and Become What You Are: A Eudaimonic Approach to Psychological Well-Being. Journal of Happiness Studies.
Singer, Peter. (2001). Hegel: A Very Short Introduction. New York: Oxford University Press.
Yong Huang. (1996) Religious Studies. Cambridge: Cambridge University Press.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2022 วารสารพระธรรมทูต
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
The Journal of Dhammaduta | ISSN: xxxx-xxxx (online) | Responsible editors: Dr.Phramaha Prayoon Jotivaro. | This journal is published under the terms of the Creative Commons Attribution 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) by Dhammaduta College, Mahachulalongkornrajavidyalaya University - 79 Moo 1, Lamsai, Wang Noi, Phra Nakhon Si Ayutthaya 13170 Thailand
