เปรียบเทียบสุริยสูตรในฉบับอักษรแมนจูกับฉบับบาลีแปลไทย

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบสุริยสูตรระหว่างฉบับอักษรแมนจู (šun be jetere de hūlara nomun) กับฉบับภาษาบาลีแปลไทย โดยเป็นการวิจัยเชิงเอกสาร จากการศึกษาพบว่า สมัยนั้น พบว่า สุริยสูตรอักษรแมนจูแตกต่างจากสุริยสูตรฉบับภาษาบาลีแปลไทยตรงที่มีการเกริ่นนำสถานที่ยาวกว่า การสรุปส่วนที่เป็นพุทธวจนะแตกต่างกัน และยังมีการทับศัพท์ภาษาสันสกฤตซึ่งส่งต่อมาจากภาษาทิเบต ส่วนการเรียบเรียงเนื้อเรื่องนั้นไม่ต่างกันโดยมีตัวละครเพียง 4 ตัว คือ สุริยเทพบุตร อสุรินทราหู พระพุทธเจ้า และท้าวเวปจิตติอสูร ทั้งนี้ วัตถุประสงค์ของการแปลน่าจะเป็นเพราะในสมัยนั้นเกิดเหตุการณ์สุริยุปราคา 2 ครั้งในปีเดียวกัน ผู้คนในสมัยดังกล่าวเกิดความวิตกต่อเหตุการณ์อันเป็นอัปมงคล ทำให้จักรพรรดิเฉียนหลงแปลพระสูตรเพื่อนำมาใช้เป็นธารณีหรือมนต์เหมือนกับพระปริตรในพุทธศาสนาเถรวาท ซึ่งพุทธศาสนิกชนในแผ่นดินต้าชิงน่าจะเชื่อว่า ธารณีจะปัดเป่าภยันตรายและความอัปมงคลได้เฉกเช่นเดียวกับพระปริตร ดังนั้น สุริยสูตรอักษรแมนจูจึงเกิดขึ้นเพื่อปัดเป่าเภทภัยจากสุริยุปราคาโดยผ่านการสาธยายเพื่อเพิ่มขวัญกำลังใจให้ราชสำนัก ข้าราชการ และประชาชน