ศึกษาการพัฒนาปัญญาตามหลักศรัทธา 4 ของชุมชน ตำบลธารละหลอด อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา
ศึกษาการพัฒนาปัญญาตามหลักศรัทธา 4 ของชุมชน ตำบลธารละหลอด อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา
คำสำคัญ:
การพัฒนาปัญญา, กรรม, ความเชื่อ, หลักศรัทธา 4บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัญญาตามหลักพระพุทธศาสนาเถรวาท 2) เพื่อศึกษาความเชื่อตามหลักศรัทธา 4 ของชุมชนตำบลธารละหลอด อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา 3) เพื่อศึกษาการพัฒนาปัญญาตามหลักศรัทธา 4 ของชุมชนตำบลธารละหลอด อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ ผลการวิจัยพบว่า
(1) ปัญญาตามหลักพระพุทธศาสนาเถรวาท พบว่าหลักการเบื้องต้นของการพัฒนาปัญญา มาจากความเชื่อที่ประกอบด้วยเหตุผล 4 ประการ คือ 1) กัมมสัทธา เชื่อกฎแห่งกรรม เชื่อว่ากรรมมีอยู่จริง 2) วิปากสัทธา เชื่อว่ากรรมที่ทำแล้วย่อมต้องมีผล เชื่อว่าผลของกรรมมีอยู่จริง 3) กัมมัสสกตาสัทธา คือ เชื่อว่าสรรพสัตว์มีกรรมเป็นของของตน จะต้องรับผลของกรรมและเป็นไปตามกรรมของตน 4) ตถาคตโพธิสัทธา เชื่อในความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า
(2) ความเชื่อตามหลักศรัทธา 4 ของชุมชนตำบลธารละหลอด อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา พบว่าศรัทธาที่ประกอบด้วยปัญญา เป็นความเชื่อตามความจริง ส่วนศรัทธาที่ไม่ประกอบด้วยปัญญา เชื่อด้วยอารมณ์ เชื่อด้วยการตัดสินใจของตนเองเป็นที่ตั้ง ยึดติดกับตัวบุคคลโดยไม่ใช้เหตุผล เหล่านี้เป็นศรัทธาที่ปิดกั้นปัญญา คุณค่าสูงสุดของศรัทธา คือการนำไปสู่การปฏิบัติ ให้เข้าถึงความสงบ จนบรรลุเป้าหมายสูงสุดในพระพุทธศาสนา และยังพบว่าการกระทำที่ประกอบด้วยเจตนาในทางที่ชั่ว มีมูลเหตุมาจาก 1) เป็นคนใจร้อน 2) เป็นคนใจวู่วาม 3) เป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง และ 4) เป็นคนมีใจเห็นแก่ตัว
(3) การพัฒนาปัญญาตามหลักศรัทธา 4 ของชุมชนตำบลธารละหลอด อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา พบว่า มีความเชื่อที่ประกอบด้วยเหตุผล 4 ประการ คือ 1) เชื่อว่ากรรมมีอยู่จริง จงใจกระทำทั้งที่รู้ ย่อมเป็นกรรม 2) เชื่อในผลของกรรม เชื่อว่าเมื่อกระทำแล้วต้องมีผล เชื่อว่าการกระทำเป็นเหตุปัจจัย 3) เชื่อว่าแต่ละคนเป็นเจ้าของกรรม ต้องรับผิดชอบและเสวยวิบากตามกรรมที่ทำไว้ 4) เชื่อในองค์พระตถาคตว่า ทรงเป็นผู้ตรัสรู้เองโดยชอบ ซึ่งความเชื่อเหล่านี้ ทำให้เข้าใจในเรื่องกฎแห่งกรรมตามคำสอนทางพระพุทธศาสนาได้เป็นอย่างดี
เอกสารอ้างอิง
กิจชัย วงศ์ราชและคณะ. (2566). วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา, 14(1).
วันชัย สอนศิร.(2567).กระบวนการสร้างศรัทธาและพัฒนาปัญญาตามหลักพระพุทธศาสนาเถรวาท.วารสารสิรินธรปริทรรศน์ ปีที่ 25 ฉบับที่ 1 มกราคม – มิถุนายน 2567.
พระไพศาล วิสาโล. (2552). วิถีสู่สุขภาพทางปัญญา. กรุงเทพมหานคร: ปาปิรุส พับลิเคชั่น.
พระชิโนรส อัคคธัมโม. (2567). วิเคราะห์หลักสมาธิในพระพุทธศาสนาเถรวาท. วารสารปรัชญาปริทรรศน์ ปีที่ 29 ฉบับที่ 2 กรฏาคม – ธันวาคม 2567.
พระธรรมธีรราชมหามุนี (โชดก ญาณสิทฺธิ). (2548). วิปัสสนากรรมฐาน ภาค 1 เล่ม 2 ว่าด้วยวิปัสสนากรรมฐานทั่วไป. กรุงเทพมหานคร: สหธรมิก.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ราชบัณฑิต. (2548). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสนา ชุดคำวัด. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ช่อระกา.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอส. อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด.
พระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ ทตฺตชีโว). ศรัทธา รุ่งอรุณแห่งสันติภาพโลก. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: บริษัท รุ่งศิลป์การพิมพ์ (1977) จำกัด.
พระมหาโกมล กมโล. (2562). กาย ในภาษาบาลี เครื่องมือการพัฒนาปัญญา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย: บาฬีศึกษาพุทธโฆส, นครปฐม.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
_______. (2565). อรรถกาภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554, พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ราชบัณฑิตยสถาน.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2561) พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 31. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์ จำกัด.
สุชีพ ปุญญานุภาพ(2541). คุณลักษณะพิเศษแห่งพระพุทธศาสนา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 มจร สุรนารีสาร

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
