การพัฒนาฐานข้อมูลปราชญ์ท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง

บทคัดย่อ

การวิจัยมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาและรวบรวมข้อมูลปราชญ์ท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง ศึกษาและรวบรวมองค์ความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นจากปราชญ์ท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง และพัฒนาระบบฐานข้อมูลปราชญ์ท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง ประชากรที่ใช้ในการวิจัย คือ ปราชญ์ท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง จำนวน 22 คน กำหนดกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ได้กลุ่มตัวอย่างทั้งสิ้น 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์ แบบบันทึกข้อมูลปราชญ์ท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง และองค์ความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นจากปราชญ์ท้องถิ่น แบบประเมินระบบฐานข้อมูลปราชญ์ท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง การพัฒนาระบบฐานข้อมูลปราชญ์ท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง ใช้ระบบปฏิบัติการ Microsoft Windows 10 ระบบจัดการฐานข้อมูล MySQL ภาษา PHP โปรแกรมที่ใช้ในการเขียนระบบ NetBeans IDE 8.0 ภาษา Java script and jQuery ผลการศึกษา พบว่า ปราชญ์ท้องถิ่นจังหวัดพัทลุงส่วนใหญ่เป็นเพศชาย มีอายุมากกว่า 50 ปี องค์ความรู้ของปราชญ์ส่วนใหญ่เกิดจากการศึกษาแสวงหาความรู้ด้วยตนเอง ได้รับการถ่ายทอดความรู้จากบรรพบุรุษ และเข้ารับการอบรมจากหน่วยงานต่าง ๆ ปราชญ์มีการถ่ายทอดองค์ความรู้ให้แก่บุคคลทั่วไปที่สนใจ ได้รับเชิญให้เป็นวิทยากรให้ความรู้แก่คณะหรือบุคคลที่มาศึกษาดูงาน จัดตั้งศูนย์การเรียนรู้และถ่ายทอดความรู้ให้แก่บุตรและเครือญาติ โดยปราชญ์ส่วนใหญ่ได้รับการยกย่องและได้รับการประกาศเกียรติคุณจากองค์กรต่าง ๆ ด้านองค์ความรู้ของปราชญ์ท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง ประกอบด้วยองค์ความรู้ด้านเกษตรกรรม คือ การทำปุ๋ยชีวภาพ การเลี้ยงหมูหลุมชีวภาพ การทำดินหมัก และเทคนิคการเลี้ยงสัตว์ ด้านการแพทย์แผนไทย คือ การนวดและการรักษาโรคเกี่ยวกับกระดูก ระบบประสาท และกล้ามเนื้อ ด้านการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม คือ การบำรุงรักษาดินด้วยการใช้หญ้าแฝก และการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ ด้านศิลปกรรม คือ มโนราห์ และการแสดงหนังตะลุง และด้านอุตสาหกรรม ศิลปกรรม และหัตถกรรม คือ การผลิตผลิตภัณฑ์จากกะลามะพร้าว และการแกะรูปหนังตะลุง การพัฒนาระบบฐานข้อมูลปราชญ์ท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง เนื้อหาระบบประกอบด้วยข้อมูลปราชญ์ท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง ภูมิปัญญาท้องถิ่น สื่อการเรียนรู้ภูมิปัญญา และแผนที่แหล่งเรียนรู้ภูมิปัญญา ผู้ใช้สามารถสืบค้นจากคำสำคัญ การกำหนดเงื่อนไข และจากการจัดหมวดหมู่ความรู้ การประเมินระบบฐานข้อมูลปราชญ์ท้องถิ่นจังหวัดพัทลุง พบว่า ผู้ใช้ระบบมีความพึงพอใจในภาพรวมระดับมาก ได้แก่ ด้านประสิทธิภาพของระบบ ด้านการนำไปใช้ประโยชน์ และด้านการออกแบบ ตามลำดับ