ร่างพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการทรมานและการกระทำให้บุคคลสูญหาย พ.ศ. ... : ศึกษาเฉพาะกรณี โครงสร้างความรับผิดทางอาญากรณีความผิดฐานกระทำให้บุคคลสูญหาย

บทคัดย่อ

การกระทำให้บุคคลสูญหายเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนอย่างร้ายแรงตามอนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยการคุ้มครองบุคคลทุกคนจากการหายสาบสูญโดยถูกบังคับ ค.ศ. 2006 และสาระสำคัญของอนุสัญญาฉบับนี้ต้องการการผลักดันให้ประเทศภาคีบัญญัติให้การบังคับบุคคลให้สูญหายเป็นความผิดทางอาญา ซึ่งประเทศไทยยังไม่เป็นภาคีตามอนุสัญญาดังกล่าวเพียงแต่ลงนามในอนุสัญญาเท่านั้น ทั้งนี้การลงนามดังกล่าวประเทศไทยมีพันธะที่จะไม่สามารถกระทำสิ่งใดให้กระทบกระเทือนต่อสาระสำคัญอันเป็นวัตถุประสงค์ของอนุสัญญาฉบับนี้ และในปัจจุบันประเทศไทยได้มีการผลักดันร่างพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการทรมานและการกระทำให้บุคคลสูญหาย พ.ศ. ... เพื่อบัญญัติให้การกระทำให้บุคคลสูญหายเป็นความผิดทางอาญา ซึ่งต้องกระทำโดยรอบคอบและมีความชัดเจนไม่กระทบกระเทือนถึงสาระสำคัญของอนุสัญญาดังกล่าว ประกอบกับการตีความกฎหมายอาญานั้นจะตีความเคร่งครัดตามตัวอักษร การที่บุคคลจะมีความผิดและรับโทษทางอาญานั้นต้องผ่านการพิจารณาตามโครงสร้างความรับผิดทางอาญา ดังนั้นการที่บัญญัติให้การกระทำใดเป็นความผิดทางอาญา ต้องมีการบัญญัติกฎหมายที่ชัดเจนและครอบคลุมถึงผู้กระทำ การกระทำ และวัตถุแห่งการกระทำ และพิจารณาในส่วนกฎหมายยกเว้นความผิด และกฎหมายยกเว้นโทษ ซึ่งบทความนี้มุ่งประสงค์ที่จะให้ผู้อ่านมีความเข้าใจความผิดฐานกระทำให้บุคคลสูญหายในมุมมองการอธิบายเชิงโครงสร้างความรับผิดทางอาญาซึ่งประกอบด้วยการอธิบายองค์ประกอบความรับผิด การกระทำไม่มีกฎหมายยกเว้นความผิด การกระทำไม่มีกฎหมายยกเว้นโทษ