การพัฒนาการบริหารงานตามหลักพละธรรม 4 ขององค์การบริหารส่วนตำบล
คำสำคัญ:
การพัฒนา,, การบริหารงาน,, หลักพละธรรม 4บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวทางการพัฒนาการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลโดยประยุกต์ใช้หลักพละธรรม 4 เพื่อเสริมสร้างคุณธรรมและจริยธรรมในการบริหารงานให้เกิดประสิทธิภาพและประสิทธิผลสูงสุด ปัจจุบันองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องในด้านการเมือง เศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม ซึ่งส่งผลกระทบต่อการบริหารจัดการในทุกมิติ จำเป็นต้องมีแนวทางในการบริหารงานที่สามารถปรับตัวและพัฒนาอย่างยั่งยืนโดยเฉพาะการนำหลักพละธรรม 4 มาใช้ในการบริหารงาน ได้แก่ 1) ปัญญาพละ หมายถึง กำลังแห่งปัญญา ความรู้ ความเข้าใจที่ถูกต้องในการบริหาร 2) วิริยะพละ คือ กำลังแห่งความเพียรในการปฏิบัติงานอย่างต่อเนื่อง 3) อนวัชชพละ คือ กำลังแห่งความสุจริต โปร่งใส ไร้ทุจริต และ 4) สังคหพละ คือ กำลังแห่งการสงเคราะห์ เอื้อเฟื้อและสร้างความสามัคคีในองค์กร การประยุกต์ใช้หลักพละธรรมเหล่านี้จะเป็นแนวทางสำคัญในการส่งเสริมประสิทธิภาพการทำงานของบุคลากรในองค์กร และสร้างความไว้วางใจจากประชาชนในพื้นที่ ส่งผลให้การพัฒนาท้องถิ่นสามารถดำเนินไปอย่างมั่นคงและยั่งยืนภายใต้บริบทของสังคมไทยในปัจจุบัน
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2566). แผนพัฒนาท้องถิ่น (พ.ศ. 2566–2570): แนวทางการขับเคลื่อนยุทธศาสตร์การพัฒนาท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย.
ปกรณ์ ปรียากร. (2557). การบริหารการพัฒนา: แนวคิด ทฤษฎี และการประยุกต์ใช้. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิทยพัฒนา.
พรเทพ ธัญญา. (2564). หลักการบริหารจัดการ: แนวคิดและการประยุกต์ใช้ในองค์กร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิทยพัฒน์.
พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2549). พุทธวิธีการบริหาร. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). ธรรมนูญชีวิต: พุทธจริยธรรมเพื่อชีวิตที่ดีงาม. (พิมพ์ครั้งที่ 57). นนทบุรี: เพิ่มทรัพย์การพิมพ์.
วิจิตร ศรีสอ้าน. (2541). หน่วยที่ 1 ลักษณะและความสำคัญของการบริหารงานบุคคล. เอกสารการสอนชุดวิชา “การบริหารงานบุคคล” (พิมพ์ครั้งที่ 23). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ศูนย์พัฒนาการปกครองท้องถิ่นแห่งชาติ. (2566). การเสริมสร้างสมรรถนะองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นสู่ความยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สำนักวิจัยและพัฒนาการปกครองท้องถิ่น.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.). (2563). องค์กรแห่งความสุข: กรอบแนวคิดและแนวทางปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: แผนงานส่งเสริมสุขภาวะองค์กร สสส.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2565). รายงานการสำรวจภาวะเศรษฐกิจและสังคมของครัวเรือน พ.ศ. 2565. กรุงเทพฯ: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
สุริยศักดิ์ มังกรแก้ววิกุล, และ ศิริวัฒน์ สิริวัฒนกุล. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารการบริหารและพัฒนานโยบายสาธารณะ, 13(2), 45–62.
DuBrin, A. J. (2016). Essentials of Management (10th ed.). Boston, MA: Cengage Learning.
OECD. (2023). Multilateral Development Partnerships in a Changing World. OECD Publishing.
UN DESA. (2023). World Social Report 2023: Leaving No One Behind. United Nations Department of Economic and Social Affairs.
UNDP. (2022). Human Development Report 2021/2022: Uncertain Times, Unsettled Lives. United Nations Development Programme.
UNESCO. (2020). Education for Sustainable Development: A Roadmap. United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization.
World Bank. (2021). World Development Report 2021: Data for Better Lives. World Bank Group.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสหวิทยาการศึกษาและพัฒนาท้องถิ่น

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร


