บทบาทของนายกองค์การบริหารส่วนตำบลในการพัฒนาท้องถิ่น  กรณีศึกษา : อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด

กฤตาภรณ์  ทะราษี; ภานุวัฒน์  กิตติกรวรานนท์ รัตนพิมลพลแสน

ผู้แต่ง

กฤตาภรณ์ ทะราษี องค์การบริหารส่วนตำบลแคนใหญ่
ภานุวัฒน์ กิตติกรวรานนท์ รัตนพิมลพลแสน มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

คำสำคัญ:

การพัฒนาท้องถิ่น , บทบาทของนายกองค์การบริหารส่วนตำบล , แนวทางในการพัฒนา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความคิดเห็นของบุคลากรที่มีต่อบทบาทของนายกองค์การบริหารส่วนตำบลในการพัฒนาท้องถิ่น อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด และ 2) เสนอแนะแนวทางในการพัฒนาบทบาทของนายกองค์การบริหารส่วนตำบลในการพัฒนาท้องถิ่น อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด ประชากรที่ใช้ในการศึกษา คือ บุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบล อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด กำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างจำนวนทั้งสิ้น 150 คน โดยใช้สูตรคำนวณของทาโรยามาเน่ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยโปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติในหารหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า 1) ความคิดเห็นของบุคลากรที่มีต่อบทบาทของนายกองค์การบริหารส่วนตำบลในการพัฒนาท้องถิ่น อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด ทั้งสิ้น 6 ด้าน โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( $\bar{X}$ = 4.07) โดยเรียงลำดับค่าเฉลี่ยมากไปหาน้อย ดังนี้ ด้านโครงสร้างพื้นฐาน ( $\bar{X}$ = 4.26) ด้านส่งเสริมพัฒนาคุณภาพชีวิต ( $\bar{X}$ = 4.21) ด้านเศรษฐกิจชุมชน ( $\bar{X}$ = 4.07) ด้านการศึกษา วัฒนธรรมประเพณีและภูมิปัญญาท้องถิ่น ( $\bar{X}$ = 4.02) ด้านรักษาความสงบเรียบร้อย และป้องกันบรรเทาสาธารณภัย ( $\bar{X}$ = 3.92) และด้านทรัพยากร ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ( $\bar{X}$ = 3.87) และ 2) ข้อเสนอแนะแนวทางในการพัฒนาบทบาทของนายกองค์การบริหารส่วนตำบลในการพัฒนาท้องถิ่น อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด บุคลากรมีข้อเสนอแนะที่สำคัญคือ นายกองค์การบริหารส่วนตำบลต้องมีองค์ความรู้เกี่ยวกับระเบียบ ข้อบังคับ กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาท้องถิ่น พร้อมทั้งต้องบริหารงานด้วยความโปร่งใสและสามารถตรวจสอบการปฏิบัติงานได้ รวมถึงต้องมีความรู้และทักษะในการกำกับ ดูแล ควบคุมและตรวจสอบการปฏิบัติงานของพนักงานให้เป็นไปตามระเบียบ และข้อบังคับของทางราชการ พร้อมทั้งส่งเสริมสนับสนุนในการสร้างนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาท้องถิ่นในการตอบสนองความต้องการในด้านการพัฒนาท้องถิ่นโดยคำนึงถึงประโยชน์สูงสุดของประชาชนเป็นสำคัญ

เอกสารอ้างอิง

เกศสุดา โภคานิตย์และกีฬา หนูยศ (2560). บทบาทผู้นำในการพัฒนาท้องถิ่น กรณีศึกษานายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาเสียว อำเภอเมือง จังหวัดชัยภูมิ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 5(พิเศษ), 66-76.

โกวิทย์ พวงงาม (2543). การปกครองท้องถิ่นไทย : หลักการและมิติใหม่ในอนาคต. วิญญูชน.

เทวกร แก้วเพ็ญศรี และผิน ปานขาว. (2564). บทบาทการพัฒนาท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองขาม อำเภอแก้งคร้อ จังหวัดชัยภูมิ. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา, 15(1), 144-158.

ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2555). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS. (พิมพ์ครั้งที่ 13). บิสซิเนสอาร์แอนด์.

นราศรี ไวยวนิชกุล และชูศักดิ์ อุดมศรี. (2548). ระเบียบวิจัยธุรกิจ. (พิมพ์ครั้งที่ 15). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุญชม ศรีสะอาด. (2554). หลักการวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 9). สุวิริยาสาส์น.

พงศ์ศักดิ์ ศิริกาญจนรักษ์ (2553). ความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อบทบาทของนายกเทศมนตรีตำบลนามน อำเภอนามน จังหวัดกาฬสินธุ์. [การศึกษาค้นคว้าอิสระระดับปริญญาโทไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

พงษ์เมธี ไชยศรีหา (2566). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเข้าสู่การเมืองของสตรี ในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นพื้นที่ในจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 13(4), 1-15.

พระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ 5). (2546, 22 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 120 ตอนที่ 124ก, หน้า 16-37.

ภานุวัฒน์ กิตติกรวรานนท์ รัตนพิมลพลแสน และคณะ. (2566). การจัดการความรู้ภูมิปัญญาและวัฒนธรรมท้องถิ่น กรณีศึกษา : ประเพณีบุญบั้งไฟ ตำบลดอนยาวใหญ่ อำเภอโนนแดง จังหวัดนครราชสีมา. วารสาร Journal of Modern Learning Development, 8(11), 325-337.

ราเชนทร์ นพณัฐวงศกร (2561). ภาวะผู้นำในการบริหารงานปกครองส่วนท้องถิ่น กรณีศึกษา : องค์การบริหารส่วนตำบลแห่งหนึ่ง ในจังหวัดปทุมธานี. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 10(3), 139-156.

รุ่งทิวา แสงหิรัญ. (2541). บทบาทของผู้นำสตรีทางการเมืองในเขตกรุงเทพมหานคร. [ภาคนิพนธ์ระดับปริญญาโทไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต.