การจัดการโลจิสติกส์และห่วงโซ่อุปทานอย่างยั่งยืนของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนผ้าไหม อำเภอบ้านเขว้า จังหวัดชัยภูมิ

ผู้แต่ง

  • ชุลีรัตน์ เกิดศรี คณะบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทานเพื่อความยั่งยืน มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
  • ชิตพงษ์ อัยสานนท์ คณะบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทานเพื่อความยั่งยืน มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี

บทคัดย่อ

           การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบันของการจัดการโลจิสติกส์และห่วงโซ่อุปทานของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนผ้าไหม อำเภอบ้านเขว้า จังหวัดชัยภูมิ 2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการโลจิสติกส์และห่วงโซ่อุปทานตามแบบจำลอง SCOR Model กับประสิทธิภาพการดำเนินงาน และ 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการโลจิสติกส์และห่วงโซ่อุปทานตามแบบจำลอง SCOR Model กับความยั่งยืนของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนผ้าไหม ประชากรคือ สมาชิกกลุ่มวิสาหกิจชุมชนผ้าไหม อำเภอบ้านเขว้า จังหวัดชัยภูมิ กลุ่มตัวอย่าง 165 คน ใช้วิธีการสุ่มแบบชั้นภูมิ ใช้แบบสอบถามที่มีค่าดัชนีความสอดคล้อง (IOC) อยู่ระหว่าง 0.67-1.00 และค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.93 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการวิเคราะห์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า การจัดการโลจิสติกส์และห่วงโซ่อุปทานในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (x̄ = 3.75) โดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือด้านการจัดหา (x̄ = 3.92) รองลงมาคือด้านการวางแผน (x̄ = 3.85) องค์ประกอบของ SCOR Model มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับประสิทธิภาพการดำเนินงานในระดับสูงทุกด้าน โดยด้านการจัดหามีความสัมพันธ์สูงสุด (r = 0.725, p < .05) องค์ประกอบของ SCOR Model มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความยั่งยืนในระดับสูงทุกด้าน โดยด้านการส่งมอบมีความสัมพันธ์สูงสุด (r = 0.755, p < .05) ผลการวิจัยนี้สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการพัฒนากลยุทธ์การจัดการโลจิสติกส์และห่วงโซ่อุปทานที่เหมาะสมกับขนาดของวิสาหกิจชุมชน โดยมุ่งเน้นการพัฒนาระบบการจัดหาวัตถุดิบที่มีคุณภาพเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการดำเนินงาน และการส่งมอบผลิตภัณฑ์อย่างมีคุณค่าเพื่อความยั่งยืนของชุมชน

เอกสารอ้างอิง

ณัฐปภัสร์ ฤทธิ์วัฒนวาณิช, ยุทธนา คล้ายอยู่ และสุรัชฎา เมฆขลา. (2565). แนวทางการจัดการโลจิสติกส์และห่วงโซ่อุปทานของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนทอและแปรรูปเสื่อกกบ้านโนนสะอาดจังหวัดขอนแก่น. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาพุทธศาสนา, 7(7), 425-440.

วิโรจน์ เจษฎาลักษณ์, สุดาพร กุณฑลบุตร, และธีรวัฒน์ จันทึก. (2565). การจัดการโลจิสติกส์และห่วงโซ่อุปทานของวิสาหกิจชุมชนในประเทศไทย. วารสารบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 44(171), 1-22.

สมพงษ์ อัศวริยธิปัติ, วิชัย รุ่งเรืองอนันต์, และพิภพ ลลิตาภรณ์. (2564). การพัฒนาประสิทธิภาพการดำเนินงานของวิสาหกิจชุมชนในประเทศไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 15(2), 89-101.

สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. (2566). แนวทางการพัฒนาอุตสาหกรรมสิ่งทอไทยอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ.

สุภาวดี ขุนทองจันทร์. (2565). การจัดการวิสาหกิจชุมชนในยุคดิจิทัล. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 20(1), 1-12.

Becker, J. (2023). Supply Chain Operations Reference Model: A Comprehensive Guide to SCOR Model Implementation (5th ed.). New York: Springer.

Best, J. W. (1977). Research in education (3rd ed.). New Jersey: Prentice Hall.

Boongun, N., Muangwai, A., Thuraphaeng, C., & Amdee, N. (2021). Supply chains of handwoven silk production in Ban Khwao District, Chaiyaphum Province, during the COVID-19 outbreak. In Proceedings of RSU International Research Conference 2021 (pp. 207–215). Rangsit University.

Carter, C. R., & Rogers, D. S. (2023). A Framework of Sustainable Supply Chain Management: Moving Toward New Theory. International Journal of Physical Distribution & Logistics Management, 38(5), 360-387.

Cohen, J. (1988). Statistical power analysis for the behavioral sciences (2nd ed.). New York: Lawrence Erlbaum Associates.

Cronbach, L. J. (1970). Essentials of psychological testing (3rd ed.). New York: Harper & Row.

Elkington, J. (1997). Cannibals with Forks: The Triple Bottom Line of 21st Century Business. Oxford: Capstone.

Fisher, R. A. (1925). Statistical methods for research workers. Edinburgh: Oliver & Boyd.

Gunasekaran, A., Papadopoulos, T., & Dubey, R. (2020). Performance measures for sustainable supply chain management. International Journal of Production Economics, 195(10), 43-55.

Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2019). Multivariate data analysis (8th ed.). London: Cengage Learning.

Kumar, R., Singh, A., & Kumar, S. (2023). Implementation of SCOR model in traditional textile industries: A case study approach. Journal of Operations Management Research, 15(2), 145-162.

Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2(1), 49-60.

Supply Chain Council. (2012). Supply chain operations reference model: SCOR version 11.0. Supply Chain Council.

Sustainable Supply Chain Foundation. (2023). Green SCOR: Environmental and Social Standards Integration in Supply Chain Operations. Journal of Cleaner Production, 45(2), 89-102.

Thaisamak, S., & Maneerattanarungrot, C. (2023). The influence of supply chain integration on the sustainable performance of handwoven silk entrepreneurs. Journal of Business Administration, 12(2), 31-47.

United Nations. (2023). Sustainable Development Goals report 2023. https://www.un.org/sustainabledevelopment/sustainable-development-goals/

Wang, L., & Liu, X. (2022). Adapting SCOR model for community enterprises: Balancing efficiency and cultural preservation. International Journal of Supply Chain Management, 11(3), 78-92.

Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd ed.). New York: Harper & Row.

Zhou, H., Zhang, W., & Chen, J. (2021). SCOR model application in SMEs: A systematic review and performance analysis. Supply Chain Forum: An International Journal, 22(1), 23-41.

ไฟล์ประกอบ

เผยแพร่แล้ว

2025-04-29

รูปแบบการอ้างอิง

เกิดศรี ช. ., & อัยสานนท์ ช. . (2025). การจัดการโลจิสติกส์และห่วงโซ่อุปทานอย่างยั่งยืนของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนผ้าไหม อำเภอบ้านเขว้า จังหวัดชัยภูมิ. วารสารนวัตกรรมทางธุรกิจและสังคม, 2(4). สืบค้น จาก https://so14.tci-thaijo.org/index.php/J-BSI/article/view/1310

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย