The clothing of Thai monks
Keywords:
Buddhist robe, BuddhismAbstract
This academic article aims to study about the clothing of monks in the Buddha. The cloth in Buddhism that the monks wear in Buddhism Called to be called in a variety of ways, most of them use the word robe or tri robe cloth, which consists of 3 pieces of cloth: 1. Uttarasong cloth 2. Antarawasaka cloth and 3. Sanghati cloth, which these clothes have evidence in various scriptures. Including in the Tripitaka by means of obtaining cloth in Buddhism is to find a piece of cloth in the forest from cloth that others no longer use sewn into robes in order to be able to ordain as a monk in Buddhism The robe cloth is regarded as the resting place of the monks. that the Buddha allowed him to wear clothes as in the Vinaya The robe is a blanket. Pha Sobong is Pha Nung, Sangkhati is Pha Phad or Thap cloth. In addition to seeking in the forest The Lord Buddha allowed the robes to be offered from other people, called the householder, and the first person to ask for them was Dr Jivaka. The appearance of the monk's robes in Buddhism is a rectangular shape. with stitches similar to the Khanna that Phra Anon had designed as the Lord Buddha told Ananda There are six types of fabric that can be sewn into robes that the Buddha allowed to be used as robes.
So, the blanket or that robe regarded as an important factor for monks in Buddhism because it is the main factor in identifying the characteristics of being a monk in Buddhism and made him aware of the meaning of clothes in Theravada Buddhism, the evidence of these garments appears in various scriptures. Including in the Tripitaka, the way of dressing of Thai monks has a unique style of dressing. No matter which country you go to What color cloth are you wearing? You will immediately know that they are monks from Thailand because of their unique clothing. The Theravada monks in Thailand are clothed in 4 images as follows: (1) Robe (2) Dragon robe (3) Cover the shoulders across the shoulders (4) Dong
References
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ 2500. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุมาลี มหณรงค์ชัย. “อาชีวกะในอินเดียยุคต้น : ศึกษาวิถีชีวิตและแนวคิดทางปรัชญาของอาชีวะกะ”.วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. ปีที่ 41 ฉบับที่ 1 มกราคม-มิถุนายน 2562 : 168-184.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2556). พจนานุกรมพุทธศาสน์ฉบับประมวลศัพท์ พ.ศ.2556. พิมพ์ครั้งที่ 21. กรุงเทพมหานคร : สํานักพิมพ์ผลิธัมม์.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. 9. (2551). ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์คำวัด. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.
พระอธิการสุชาติ จนฺทสโร (สายโรจน์). (2558). “รูปแบบการนุ่งห่มจีวรของพระสงฆ์ไทย”. สารนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ขนิษฐา น้อยบางยา. “ภาษาศาสตร์เชิงประวัติ: กรณีศึกษาคำเรียกสีจีวรพระสงฆ์ตั้งแต่สมัยสุโขทัยจนถึงรัตนโกสินทร์”. วารสารสถาบันวจัยพิมลธรรม. ปีที่ 8 ฉบับที่ 2 (กรกฎาคม-ธันวาคม 2564): 131-140.
พระมหาสมจินต์ สมฺมาปญฺโญฺ. “ผ้าในพระพุทธศาสนา”. บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์. ปีที่ 2 ฉบับที่ 2 (เมษายน-มิถุนายน 2549).
พระสุชาติ สุชาโต (ทองมี). (2551). “การบิณฑบาตในพระพุทธศาสนา”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชา พระพุทธศาสนา. บัณฑิตมหาวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2021 Journal of Dhammaduta
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
The Journal of Dhammaduta | ISSN: xxxx-xxxx (online) | Responsible editors: Dr.Phramaha Prayoon Jotivaro. | This journal is published under the terms of the Creative Commons Attribution 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) by Dhammaduta College, Mahachulalongkornrajavidyalaya University - 79 Moo 1, Lamsai, Wang Noi, Phra Nakhon Si Ayutthaya 13170 Thailand