The Guideline for Development of Wisdom In Theravada Buddhism to Daily Life

Authors

  • Phraudomwarayan Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

The Guideline for Development, Wisdom in Theravada Buddhism, Daily Life

Abstract

This thesis titled has 3 objectives as follows: 1) to study of the Wisdom in Buddhism; 2) to study the Guideline for Development of Wisdom in Theravada Buddhism and 3) to study An Analytical and The Guideline for Development of Wisdom in Theravada Buddhism to Daily Life. It was qualitative research. The tools used in the research were in-depth interview forms. The findings of this research were as the followings: All human beings are essential. To practice, practice, always learn new things. Because that is the development of their own intelligence. Wisdom in Buddhism is a tool for living life. It is a map for planning and managing all aspects of life. There are three sources of wisdom: Sutamaya-panya, wisdom born of listening, wisdom born of thinking, wisdom born of training, wisdom born of training. Dharma that is a growth engine Dharma that leads to the growth of wisdom. The results obtained from the practice resulted in two levels of enlightenment: loki-wisdom, which was worldly wisdom. is the vision of the world and worldly wisdom Relying on worldly wisdom as a basis for training in order to be more prosperous. The development of human intelligence. The goal is to maximize the real benefits. is beneficial according to the aims of Buddhism to get rid of passion and to be aware of the truths, to know that all things are vanity, impermanence, and selflessness. to know the world and life as it really is until he can put his mind on life and the world correctly. It is a mind that is calm, clear, clear, bright, light, free, free from defilements. not attached to any object in a world that can make the mind tremble because wisdom can reach the truth Therefore, the daily life is wise. and know according to the facts according to the factors.

References

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ 2500. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). อรรถกถาภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาอฏฺฐกถา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2550). “หัวใจพระพุทธศาสนา”. วารสารพุทธจักร. ปีที่ 61 ฉบับที่ 4 (เมษายน 2550).

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 16, กรุงเทพฯ: บริษัท เอส. อาร์ พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 11, กรุงเทพฯ: บริษัท เอส. อาร์. พริ้นติ้งแมสโปรดักส์ จำกัด.

พระธรรมปิฏก (ป.อ.ปยุตโต). (2546). พุทธธรรมฉบับปรับปรุงและขยายความ. พิมพ์ครั้งที่ 11, กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2541). คุณลักษณะพิเศษแห่งพระพุทธศาสนา. พิมพ์ครั้งที่ 2, กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.

Downloads

Published

2024-01-20

How to Cite

Phraudomwarayan. (2024). The Guideline for Development of Wisdom In Theravada Buddhism to Daily Life. Journal of Dhammaduta, 1(1), 1–9. Retrieved from https://so14.tci-thaijo.org/index.php/Dhammaduta/article/view/586

Issue

Section

Research Article