องค์การบริหารส่วนตำบลกับการพัฒนาชุมชนตามวิถีพุทธ
คำสำคัญ:
องค์การบริหารส่วนตำบล,, การพัฒนา,, วิถีพุทธบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอองค์การบริหารส่วนตำบลกับการพัฒนาชุมชนตามวิถีพุทธองค์การบริหารส่วนตำบล เป็นหน่วยงานท้องถิ่นในระดับตำบลที่มีหน้าที่ดูแลและพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในพื้นที่ เช่น การจัดการบริการสาธารณะ การพัฒนาเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อม การวางแผนงบประมาณ การศึกษา และกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาท้องถิ่นต่าง ๆ โดยมีการเลือกตั้งนายกหรือสมาชิกอบต. ซึ่งมีอำนาจในการตัดสินใจเรื่องต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับตำบลนั้น ๆโดยการนำหลักพุทธศาสนามาใช้ในการพัฒนาให้เกิดความสมดุลทั้งในด้านเศรษฐกิจ สังคม และจิตใจ เพื่อสร้างสังคมที่สงบสุขและยั่งยืน ดังนี้ 1. การส่งเสริมหลักธรรมพุทธศาสนา 2. การพัฒนาเศรษฐกิจพอเพียง 3. การสร้างความสัมพันธ์และความสามัคคีในชุมชน 4. การใช้ศาสนสถานในการพัฒนา และการนำหลักสาราณียธรรม 6 ในการพัฒนาชุมชน ช่วยในการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างเจ้าหน้าที่ องค์กร และประชาชนในชุมชน การใช้หลักธรรมในการพัฒนาชุมชน การสร้างการมีส่วนร่วมของประชาชนในกระบวนการพัฒนาโดยอาศัยการแบ่งปันข้อมูลและการให้ความรู้ ช่วยลดความขัดแย้งและสร้างความเข้าใจที่ดีขึ้น
เอกสารอ้างอิง
กรมการปกครอง. (2561). แนวทางการพัฒนาชุมชนตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ: กรมการปกครอง.
กรมการพัฒนาชุมชน. (2526). คู่มือการปฏิบัติงานพัฒนาชุมชนสำหรับนักพัฒนากร กรมการพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย. กรุงเทพมหานคร: ม.ป.ท.
กรมการส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น. (2546). พระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2546. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ประสานมิตร.
กรมพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย. วิสัยทัศน์/พันธกิจ/ยุทธศาสตร์. สืบค้นเมื่อ 12 มีนาคม 2568, จาก https://www.cdd.go.th/
โกวิทย์ พวงงาม. (2559). การปกครองท้องถิ่นไทยหลักการและมิติใหม่ในอนาคต (ปรับปรุงใหม่, พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน.
จีรพรรณ กาญจนจิตรา. (2523). การพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ธรรมะออนไลน์. (2563). การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมตามหลักพุทธศาสตร์. สืบค้นเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2568,จาก https://www.dhamma.com
บัญญัติ พุ่มพันธ์. (2548). อบต. ของเรา : ท้องถิ่นของเรา (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: บพิธการพิมพ์.
ปกรณ์ ปรียากร. (2538). ทฤษฎีและแนวคิดเกี่ยวกับการพัฒนาในการบริหารการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: สามเจริญพานิช.
พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554, หมวดอักษร พ.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2557). ธรรมนูญชีวิต. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์กรมการศาสนา สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
พระมหานันท์ ปัญญาวุฒิโก. (2561). พุทธศาสตร์กับการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537. (2537, 2 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา, เล่มที่ 111/ตอนที่ 53 ก.
ศูนย์พุทธศาสนาและการพัฒนา. (2555). การพัฒนาชุมชนตามหลักพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: ศูนย์พุทธศาสนาและการพัฒนา.
สนธยา พลศรี. (2547). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: โอเดียน สโตร์.
สนิท จรอนันต์. (2548). ความเข้าใจเรื่องการปกครองท้องถิ่น (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพมหานคร: สุขุมและบุตร.
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. พระราชบัญญัติ สภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 แก้ไขเพิ่มเติม 2553.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). หลักธรรมทางพุทธศาสนากับการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สุนทรี โคมิน. (2522). ผลกระทบของการพัฒนาในแง่มุมของจิตวิทยาสังคม. พัฒนบริหารศาสตร์, 19(3).
องค์การบริหารส่วนตำบลนาสวน อำเภอศรีสวัสดิ์ จังหวัดกาญจนบุรี. (ม.ป.ป.). สืบค้นเมื่อ 7 มีนาคม 2568, จาก https://nasuan.go.th/pages/content/202
อางคณา รัชวัตร. (2558). การดำเนินการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอโนนแดง จังหวัดนครราชสีมา. ใน เอกสารการประชุมวิชาการและเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ “สร้างสรรค์และพัฒนาเพื่อก้าวหน้าสู่ประชาคมอาเซียน” ครั้งที่ 2 (น. 18-19). วิทยาลัยนครราชสีมา, อำเภอเมือง, จังหวัดนครราชสีมา.
อาทิตย์ ชูชัย. (2564). การพัฒนาชุมชนเชิงพุทธแบบบูรณาการขององค์การบริหารส่วนตำบลสนับทึบ อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(9).
อุดม เชยกีวงศ์. (2545). หนังสือยุคปฏิรูปการศึกษา อบต. ประชาธิปไตยของชาวบ้าน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์บรรณกิจ.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสหวิทยาการศึกษาและพัฒนาท้องถิ่น

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร


