ทุนจีนสายพันธุ์ใหม่ในประเทศไทย: จากโรงงานสู่แพลตฟอร์มดิจิทัล

ผู้แต่ง

  • รติวรรณ งามจริยาวัตร อาจารย์ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเกริก
  • สุรสิทธิ์ แสงเสน่ห์ อาจารย์ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเกริก
  • พิมพ์มาดา เปรมโพธิ์ อาจารย์ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเกริก

คำสำคัญ:

ทุนจีนสายพันธุ์ใหม่ แพลตฟอร์มดิจิทัล การลงทุนข้ามชาติ อธิปไตยข้อมูล นโยบายเศรษฐกิจไทย

บทคัดย่อ

               ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ประเทศไทยได้กลายเป็นหนึ่งในประเทศหลักที่รับการลงทุนจากจีนในหลายภาคส่วน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อจีนเริ่มเปลี่ยนยุทธศาสตร์การลงทุนจากภาคการผลิตเชิงอุตสาหกรรมไปสู่ระบบเศรษฐกิจดิจิทัลและแพลตฟอร์มออนไลน์ การเคลื่อนย้ายทุนลักษณะใหม่นี้มีลักษณะที่แตกต่างจาก “ทุนจีนแบบดั้งเดิม” อย่างชัดเจน ทั้งในด้านโครงสร้าง กลไกการแทรกซึม และผลกระทบในระดับมหภาค อย่างไรก็ตาม การศึกษาทุนจีนในลักษณะ “แพลตฟอร์มดิจิทัล” ยังมีจำกัดในวรรณกรรมวิชาการไทย จึงมีความจำเป็นในการทำความเข้าใจเชิงลึกถึงบทบาทและผลกระทบของทุนจีนสายพันธุ์ใหม่ที่เข้ามาสร้างอิทธิพลในเศรษฐกิจไทยโดยเฉพาะในช่วงหลังปี 2562
              บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะทุนจีนสายพันธุ์ใหม่ในประเทศไทย โดยมุ่งวิเคราะห์แนวโน้มการเปลี่ยนผ่านจากการลงทุนในรูปแบบโรงงานอุตสาหกรรม ไปสู่การลงทุนผ่านแพลตฟอร์มดิจิทัล เช่น E-commerce, Fintech, โลจิสติกส์, และบริการคลาวด์ ขณะเดียวกันยังวิเคราะห์ผลกระทบในสามมิติ ได้แก่ มิติเศรษฐกิจ สังคมวัฒนธรรม และความมั่นคงเชิงดิจิทัล การศึกษานี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงเอกสาร (Documentary Research) โดยเก็บรวบรวมข้อมูลทุติยภูมิจากรายงานภาครัฐ วารสารวิชาการไทยและต่างประเทศ รายงานขององค์กรระหว่างประเทศ และกรณีศึกษาของบริษัทจีนที่เข้ามาลงทุนในไทยในช่วงปี 2562–2567
              ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า ทุนจีนสายพันธุ์ใหม่มีลักษณะฝังตัวในระบบเศรษฐกิจไทยอย่างต่อเนื่องและซับซ้อน โดยอาศัยเทคโนโลยีแพลตฟอร์มเป็นกลไกหลักในการควบคุมห่วงโซ่คุณค่า เช่น การเข้าซื้อกิจการไทย การตั้งศูนย์ข้อมูล (Data Center) และการใช้เครือข่าย Influencers และ Content Platform เพื่อเข้าถึงผู้บริโภคโดยตรง ส่งผลให้ผู้ประกอบการไทยหลายกลุ่มถูกจำกัดบทบาทให้เป็นเพียง “ผู้ขายรายย่อยในระบบปิด” นอกจากนี้ยังพบความเสี่ยงในด้านการควบคุมข้อมูลผู้ใช้ และอาจมีผลต่อเสถียรภาพของระบบเศรษฐกิจในอนาคตหากไม่มีมาตรการกำกับอย่างจริงจัง
บทความเสนอข้อเสนอแนะเชิงนโยบายใน 4 ด้าน ได้แก่ 1) การปรับปรุงกฎหมายและมาตรการกำกับแพลตฟอร์มต่างชาติ โดยเฉพาะในเรื่อง PDPA และการควบคุมศูนย์ข้อมูล 2) การส่งเสริมแพลตฟอร์มไทยให้มีความสามารถในการแข่งขัน 3) การพัฒนาแรงงานและผู้ประกอบการให้มีทักษะดิจิทัลที่ทันสมัย และ 4) การสร้างความร่วมมือระหว่างประเทศเพื่อรักษาอธิปไตยทางเทคโนโลยี บทความนี้มีเป้าหมายเพื่อเป็นกรอบวิเคราะห์เชิงวิชาการสำหรับผู้กำหนดนโยบาย นักวิชาการ และภาคเอกชนที่ต้องการทำความเข้าใจทุนจีนสายพันธุ์ใหม่ในยุคเศรษฐกิจดิจิทัลอย่างรอบด้าน

เอกสารอ้างอิง

กรุงเทพธุรกิจ. (2019). จีนรุกลงทุนอิเล็กฯ 'อีอีซี'. https://www.bangkokbiznews.com/news/detail/829278

เจ้าหน้าที่ประจำศูนย์ข้อมูลเพื่อธุรกิจไทยในจีน ณ นครเฉิงตู. (2018). จีนลงทุนในภาคอสังหาริมทรัพย์และโลจิสติกส์เพิ่มขึ้น. Thai biz in China. http://thaibizchina.com/other/จีนลงทุนในอสังหาริม

หยกขาว สมหวัง. (2562). การพัฒนาทักษะทางภาษาจีนจากประโยชน์ของการใช้เฟซบุ๊กในกลุ่มนักศึกษาสาขาวิชาภาษาจีนมหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 8(2), 157–171.

Asian Development Bank. (2020). Digital economy in Southeast Asia: Opportunities and challenges. ADB Publications.

Dahlberg, O. (2024). China’s soft power in the digital age: an analysis of nation branding strategies on social media (Master’s thesis, Linnaeus University). Diva. https://www.diva-portal.org/smash/get/diva2:1861306/FULLTEXT01.pdf

Organization for Economic Co-operation and Development. (2021). Taxing virtual activities: E-commerce, digital platforms and VAT/GST. OECD Publishing.

UN Trade and Development. (2019). Digital economy report 2019: Value creation and capture – Implications for developing countries. https://unctad.org/webflyer/digital-economy-report-2019

Woetzel, L., Seong, J., Leung, N., Ngai, J., Manyika, J., Madgavkar, A., Lund, S., & Mironenko, A. (2019). China and the world: Inside the dynamics of a changing relationship. McKinsey global institute. https://www.mckinsey.com/featured-insights/china/china-and-the-world-inside-the-dynamics-of-a-changing-relationship

Yu, H. (2017). Motivation behind China's 'One Belt, One Road' initiatives and establishment of the Asian Infrastructure Investment Bank. Journal of Contemporary China, 26(105), 353–368.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-12-29

รูปแบบการอ้างอิง

งามจริยาวัตร ร., แสงเสน่ห์ ส. ., & เปรมโพธิ์ พ. . (2025). ทุนจีนสายพันธุ์ใหม่ในประเทศไทย: จากโรงงานสู่แพลตฟอร์มดิจิทัล. วารสารนวัตกรรมทางธุรกิจและสังคม, 2(6), 23–31. สืบค้น จาก https://so14.tci-thaijo.org/index.php/J-BSI/article/view/1696